I był. Patrzył na nią. Patrzył prosto w jej oczy. Czas się zatrzymał.

Szara aura i spadające liście wraz z deszczem stanęły w powietrzu.

A przynajmniej jemu się tak wydawało. Wokół było zimno,

lecz jego spojrzenie rozgrzewało i topiło lód. Topił jej zimne oczy.

Topił, bo z ich kącików leciały krople. To dlatego. Ponieważ nic nie mówił.

A może to przez jej pragnienie by złapał ją za rękę.

Pragnęła poczuć jego dłoń przy swojej.

Chwila zdawałoby się nie mająca końca. Trwająca tak długo, a jednak tak krótko. Pragnienie więcej.

Wciąż na nią patrzył. Wzrokiem pożądania. Wzrokiem bezgranicznego zrozumienia.

I dotknął ręką jej talii. Drugą podnósł jej dłoń.

Chciała coś powiedzieć, lecz spojrzała w jego oczy.

I zaprzestała.I poprowadził ją do tańca. Tak zwanego "Jesiennego Tango" wśród spadających liści i deszczu.

Jej zimne oczy stopiły się w jednej chwili. Zaś jego związały w obietnice.