Le silence est une réponse. 

"Moje emocje to statek widmo
Sztuczne źrenice, albo ciemne szkła
Otwarte pistacje, zamknięte trumny
I parę tych chwil, których brak
Mała, znów Cię biorę w cudzysłów
Za parę mądrych truizmów
Za paru dobrych artystów
Pijemy razem Mojito do dna." / Quebo

Mówią, że niewiele trzeba żeby wyprowadzić człowieka z równowagi To prawda. Jednak w tym wszystkim warto dostrzec pozytywy. Już dziś wiem, że wszystko co zrobimy złego wraca do nas ze zdwojoną siłą. :) To przykre jak ludzie, którzy kiedyś byli sobie bliscy teraz dostrzegają tylko czubek własnego nosa. Ale dziś nie o tym.

Znasz to uczucie kiedy wiesz, że ktoś jest Ci bliski mimo tego, że widziałeś go zaledwie kilka razy? Znów pojawia się mała cząstka nadziei , która mówi ci , że możesz być szczęśliwa, ale ty po prostu w to wątpisz. Czujesz niepokój.. Niechęć do jutra. Nie warto się zamykać w tym kole. Może gdybym wiedziała, że coś znaczę byłabym w stanie zrobić krok.. do przodu. On jest po prostu lepszym mną. Sprawia , że jestem szczęśliwa. Mimo , że nie ma go obok.

Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.