Wyobraź sobie klub jak w Chicago,

Czarno biały obraz, i białe światło,

Nat King Cole w radio, czarnym jak kawior,

Ten dym to cygaro, co towarzyszy lampom,

Unosi się jak duchy czasu, budzi nastrój,

Snuje po gładkich ścianach ku poddaszu,

Podłoga z drzewa, stoliki okrągłe jak winyl,

Zajęte krzesła, w przejściach i kilka innych,

Teraz scena, ma ten swój klasyczny zestaw,

Czarna kurtyna, mikrofon i fortepian

To inna era, gdzie poeta mieszkał w wierszach,

A wiersz nie mieszkał w treściach gdzie poeta rozlał kleksa,

Barek, lustra, whiskey na półkach,

Półki ze szkła, na nich nie jedna butelka,

Jedna pękła, zerkaj, etykieta ma swój ekran,

I rok produkcji, witaj w czterdziestym ósmym,

Wybieram miejsce w kącie, lubię dziewięćdziesiąte,

Facet po sześćdziesiątce pije piećdziesiątkę,

Biorę dwudziestkę piątkę, więcej nie trzeba,

Problemów, jednym haustem ten kieliszek lęku,

Skrzywiłem się jak fala, fala dźwięku,

I siedzę w deszczu, herców, nie widzialnego pędu,

Spiker wchodzi na scenę, zapowiada święto,

Trębacz poślubił kobietę, tytuł: wierność ...

Wspomnienia.
Ciągle je kolekcjonujemy.
Ja ostatnio mam tylko te dobre i mam nadzieję, że długo ten stan będzie trwał.