Witam w moim wymyślonym świecie 

Płonąca żyrafa to dzieło, które wyszło spod pędzla hiszpańskiego malarza surrealistycznego  Salvadora Dalego. Artysta urodził się 11 maja 1904r, a zmarł 23 stycznia 1989 roku. Był hiszpańskim malarzem, surrealistą. Mimo iż był uważany za głównego reprezentanta tego prądu, stanowczo odcinał się od twórczości innych surrealistów. Był ekscentrykiem, słynął z oryginalnego sposobu promowania swojej sztuki. Tworzył świadomą autopromocję, której symbolem do dziś pozostały charakterystyczne wąsy specjalnie podkręcane przy pozowaniu do zdjęć. Nie skończył studiów artystycznych, gdyż uznał że sam jest bardziej kompetentny od egzaminujących go profesorów. Na jego twórczość wielki wpływ miało spotkanie z Pablem Picasso. W 1974 otworzył nawet własne muzeum w rodzinnym Figueres. Nie tylko malował; fotografował, rzeźbił, projektował, a nawet grywał w filmach. Zmarł z powodu niewydolności serca.
Obraz ten powstał w 1937 r. i został namalowany na desce o wymiarach 35×27 cm techniką olejną.

Dziś Płonącą żyrafę Dalego można podziwiać w Muzeum Sztuki w Bazylei.

Na pierwszym planie tego niewielkiego obrazu znajduje się irracjonalna postać szczupłej kobiety  Wenus bez twarzy. Salvador Daliumiejscowił ją pośród zalanego niebieskim światłem pustkowia. Kościste kobiece ciało, będąca najprawdopodobniej w stanie rozkładu, oblepione jest cienką niebieską tkaniną. Z pleców tej postaci wystają osobliwe maczugi, które posiadają falliczny kształt i podparte są kulami inwalidzkimi. Kobieta ma niezarysowaną, pozbawioną skóry twarz, wyciąga pozbawione skóry ręce, niemogące znaleźć oparcia w przestrzeni. Najprawdopodobniej szuka ona kontaktu ze światem. Nieosłonięte skórą części ciała są koloru czerwonobrązowego. Na rękach są widoczne białe kreski, najprawdopodobniej są to ścięgna. Jej nogi wydają się być w ruchu.
W lewej dolnej kończynie oraz pod klatką można zauważyć wystające, puste i półotwarte szuflady. Mogą one symbolizować sekrety bądź lęki ludzkie. Cała ta postać kobieca stanowi symbol niemocy ludzkiej, a także zdania na bezwzględny los.

Na drugim planie Płonącej żyrafy widać kolejną żeńską postać umiejscowioną po prawej stronie pustkowia. Jest bardzo podobna do tej pierwszej kobiety i również posiada szereg dziwnych maczug znajdujących się na jej plecach. Z jej głowy wyrastają skrzące się gałęzie. W prawej dłoni trzyma uniesioną, czerwoną szarfę, która ma symbolizować zwycięstwo.

Tytułowa płonąca żyrafa stoi na dalszym planie, z lewej strony obrazu. Unoszące się z jej ciała języki ognia rzucają długie cienie, co też podkreśla niesamowitość zaprezentowanej przez Dalego sceny oraz jałowość krajobrazu. Obok zwierzęcia stoi obojętna na wszystko niewielka ludzka postać.

Dla żadnej ukazanej na tym obrazie postaci nie ma alternatywy, ucieczki. Nikt, ani nic nie jest w stanie ich uratować. Nie da się zmienić ich losu. Stoją one na pustyni w odcieniach ciemnego brązu,a w oddali widać góry w kolorze tła obrazu, zarysowane czernią.

Kompozycja Płonącej żyrafy jest dynamiczna, zamknięta, oparta na skośnych liniach i proporcjonalna. Dali skupił się na ciemnych barwach w odcieniu niebieskim. Te chłodne kolory działają na odbiorcę depresyjnie. Akcenty ciepłych barw (żółć, czerwień) współgrają z chłodną niebieską kolorystyką i tworzą zgraną całość.

To surrealistyczne dzieło, które namalował Salvador Dalimożna interpretować jako próbę zgłębienia najciemniejszych zakamarków ludzkiej podświadomości. Płonąca żyrafa jest niejednoznaczna. Trudno powiedzieć, co tak naprawdę symbolizuje. Myślę, że autor chciał ukazać, że nie tylko ludzie znajdują się czasem w sytuacji bez wyjścia i nie tylko oni zmagają się z przeciwnościami losu. Przedstawienie istot ulegających rozkładowi może symbolizować nietrwałość ludzkiego życia, a także upadek i destrukcję całej cywilizacji. Podparte kulami przedziwne maczugi, które wystają z pleców dwóch kobiet stanowią częsty rekwizyt w twórczości Dalego i są dla niego swoistym fetyszem. Wystające szuflady to nawiązanie do freudowskiej psychoanalizy, teoria powstawania zaburzeń psychicznych, ich diagnozy, leczenia i zasad funkcjonowania ludzkiej psychiki, a pozbawiony roślinności krajobraz- do okolic północnej Hiszpanii.

Płonąca żyrafa przedstawia niepokojący obraz ludzkiego bytu i ukazuje człowieka jako bezwolną bryłę mięsa poddawaną różnym procesom życia. Całość dzieła naśladuje projekcję marzeń sennych.

Obraz Salvadora Dalego bardzo mi się spodobał, ponieważ silnie wpływa na naszą wyobraźnię. Każdy może interpretować go w inny sposób. Przenosi nas w inny świat, który nasuwa mi myśl o piekle i karze za nasze grzechy.

Dziękuję za wysłuchanie.