Napij się, zanim przeczytasz. 

Są dni, kiedy nie do końca rozumiem samą siebie. Kocham, a zabijam uczucie. Martwię się, a robię pretensje. Cieszę się,
a łzy same spadają mi policzku. Czy mogę wytłumaczyć to faktem, że urodziłam się jako kobieta i jako kobieta muszę nosić
jej wszystkie zmartwienia ? Co jeśli te zmartwienia mimo że są charakterystyczne dla mojej płci, zaczynają mnie po prostu
męczyć?Nie twierdzę że z chęcią doszyłabym sobie w takich momentach penisa.

Wkurza mnie jednak fakt,że szczerze żałuję każdego krzyku. Za każdym razem. To wciąż się powtarza a ja popełniam wciąż te same     błędy. Czyż nie jesteśmy ich świadome? A może robimy to z wiarą że wyjdą nam na korzyść? Że postawimy na swoim?

Tak. Kobiety też mają swoją dumę. Muszą pokazać że wygrywają walkę płci i mimo że często mówi się o facecie, który jest
głową rodziny, to właśnie on musi słuchać pretensji kobiety i zachować się tak, jak oczekują tego jej krzyki. Chciałabym móc mieć władzę nad tymi emocjami. A może mam nad nimi władzę, tylko ukryte w nas męskie ego nam na to nie pozwala.

Czyż więc nie jesteśmy mieszanką obu płci?

Myślę, że im dłużej przebywasz ze swoim facetem tym bardziej zaczynasz rozumieć prostotę ich myślenia.
Należy się tego dobrze nauczyć. Nie chodzi o to by pić z nim piwo podczas meczu i wkurzać się z każdą utratą punktu.
Może lepiej pomyśleć o problemie bez szukania pobocznych wątków. My kobiety lubimy komplikować. Przez to rodzą się owe pretensje i nowe problemy. Nakręcamy się i żałujemy. Faceci zawsze mają proste wytłumaczenia. Proste i prawdziwe, jak płacz dziecka leżącego w brudnej pielusze. Skorzystajmy z tej prostoty myślenia i skupmy się na tym co rzeczywiste i bezpośrednie. Nie doszukujmy się drugiego dna.
A najważniejsze, nie wejdziemy sobie same na głowę.