cześć, moge Cie zjeść? 

wszystko sie zmieniło, wszystko, wszystko o 360 stopni ... zmieniło się na gorsze, moje życie naprawde jest teraz bezsensowne, ja naprawde cierpie, naprawde popełniłam wiele niewybaczalnych błędów, naprawde ich żałuje i naprawde nie widze żadnego racjonalnego wyjścia z tej wielkiej otchłani, z tej dziury, która nie ma dna i zawsze można spaść niżej.

wiecie jakie są najwieksze minusy mojej obecniej egzystencji?

- rodzice nie chcą mnie wypuszczać z domu ( raz ich nie było w domu, przyszło trzech kolegów, upiliśmy sie dwoma butelkami jabola, rozwaliliśmy grzejnik w sypialni rodziców, rozkopaliśmy całe łóżko, lizaliśmy sie... mama przychodzi do domu, ja ofc starałam sie jakoś wszystko usprzątać na wpół żywa, i sie nie udało, płakała, ja płakałam...potem przez kilka dni znowu płakała... jakieś tam kazania były, człowiek uczy sie na błędach .. częściowo - PAMIETAJCIE NIE PIJCIE W DOMU!)

- korka nie ma, nienawidzi mnie... sama nie pamietam o co poszło, przez 3 miesiace sie nie odzywalismy, ostatnio do niego napisalam...i ryje mi to, juz nie chce sie o niego starać... już go nie kocham. czuje coś do niego, ale to nie jest miłość, a z rozmowy nic nie wyszło - again,

- mam takie mega kompleksy, że mogłabym sie pochlastać... o tak !

i wiecie... nie wiem po co to pisze. chce chyba tylko, żeby ktoś mnie pocieszył, przytulił ... nie dawał kolejnych kopniaków w mój zad, tylko wreszcie powiedział że jestem wspaniała, dzielna i że sobie poradze... że wszystko bd dobrze.... że w domu bd dobrze, że z korkiem sie pogodze, że spotkam najzajebistszego chłopaka jaki istnieje, i że spełnią się wszystkie moje marzenia... chce do cholery w to wierzyć ! czy jest chociaż jedna osoba, która chce mi dać te bezpodstawne, naiwne nadzieje? ... prosze.