KuuKi d(^.-)b 

gdybyś wiedział, jak mi teraz Ciebie bardzo brakuje... 
gdybyś mógł poznać to ogarniające mnie wszerz i wzdłuż uczucie pustki, wiedziałabyś jak bardzo jest mi źle...
wiedziałbyś jak bardzo nie mogę poradzić sobie z tym, co walczy we mnie przez cały czas...

walczy... dokładnie tak...
bo jedna strona tak bardzo wierzy, tak bardzo ma nadzieje, że znów przyjdą lepsze dni, że znów uwierzę jak bardzo można być kochaną, jak bardzo można być szczęśliwą... bo ma się wszystko- ukochaną osobę...
ale druga, gdzieś podpowiada, a co jak On nie wróci... wybierze inną, bo jej podaruje swoje serce...

teraz, gdy Cię nie ma, próbuję nie myśleć o tym, co dobija, dręczy...
przypominam sobie te wszystkie wspaniałe chwile, które dawały ogrom radości... sprawiały, że uśmiech nie znikał z twarzy...

pamiętam, jak bardzo byłam szczęśliwa, ze mam przy sobie takiego wspaniałego człowieka jak Ty...
i co mi zostało... worek wspomnień...
jakich...
mimo tych złych, ja pamiętam tylko te dobre...

bo zawsze odkąd pamiętam usprawiedliwiałam Cię... 
czego byś nie zrobił, co byś zrobił dla mnie zawsze byłeś niewinny...
to w sobie szukałam wszystkich przyczyn, problemów, które nas dręczyły...
i znajdywałam...

tak byłam zapatrzona w Ciebie jak w obrazek... gotowa na każde skinięcie Twojego palca...
bo nie potrafiłam inaczej, z obawy, że mogę Cię stracić...
z obawy, że nie poradzę sobie w życiu jeśli Ciebie nie będzie obok...