logika.

Tatiana: -Takie piękne widoki! I ani jednej chmurki. A ścieżka pnie się coraz to wyżej , wyżej i wyżej...
Sjejkin:- Na morze?
Tatiana:- Co na morze?
Sjejkin: - Ja myślę o tych widokach. One pewnie na morze.
Tatiana:-Tak! Na morze, na góry, na ogrody! Czy pan wie, że one teraz kwitną?
Sjejkin: - Nie wykluczam.
Tatiana:- Gdzie spojrzeć-przyroda, gdzie odetchnąć- powietrze.
Sjejkin: - Zaprzeczyć nie można.
Tatiana:- A Pan tutaj zamknięty, zawsze sam...
Sjejkin: - Zgadza się.
Tatiana:- To niezdrowo, Piotrze Aleksiejewiczu, trzeba wyjść do ludzi.
Sjejkin: -A po co.
Tatiana:- Trzeba żyć z ludźmi...
Sjejkin: -To znaczy z kim?
Tatiana: -No, z ludźmi.
Sjejkin: -Ze wszystkimi?
Tatiana: -Bez ludzi człowiek jest nieludzki.
Sjejkin:- A z ludźmi to jest?
Tatiana: -Ludzi trzeba kochać.
Sjejkin: - Pani się myli. Albo na góry, albo na morze.
Tatiana: - Co na morze?
Sjejkin: - Widoki. Można patrzeć tylko na góry albo tylko na morze. Nie można patrzeć w dwie strony jednocześnie.
Tatiana: - Kto mi zabroni?
Sjejkin: - Prawa fizyki, geometria, geografia, optyka... W dwie strony nie można. Żeby widzieć jedną, trzeba być po drugiej. Góry są na ziemi, a morze na morzu. Żeby patrzeć w stronę morza, musi pani być na lądzie, a żeby na góry - na morzu i to najlepiej na pokładzie parostatku, bo inaczej od razu pani zatonie. No, ewentualnie na łodzi.
Tatiana: - Pan się na mnie gniewa?
Sjejkin: - Na parostatku, na łodzi, na czymkolwiek, byle nie w wodzie bezpośrednio. Chodzić po wodzie nie można, chociaż podobno był taki wypadek... No, mniejsza z tym. Trzeba mieć coś stałego pod nogami, coś, co daje oparcie. Jeśli nie ląd stały, to przynajmniej namiastkę lądu. A to znaczy, że tak czy inaczej na morze można patrzeć tylko z ziemi.
Tatiana: - Pan jest w złym humorze.
Sjejkin: - Ja tylko myślę logicznie.
Tatiana: Ale po co aż tak logicznie!
Sjejkin: - To jest nielogiczne pytanie. Myśleć logicznie można tylko logicznie, ani mniej, ani więcej. Albo logicznie, albo nielogicznie.
Tatiana: - Pan nie lubi poezji?
Sjejkin: - Poetów mamy dosyć. Na przykład Iwan Zachedryński jest poetą.
Tatiana: - I kto jeszcze?
Sjejkin: - Iwan Zachedryński wystarczy.
Tatiana: - Pan zna jego wiersze?
Sjejkin: - Nie, ale znam Iwana Zachedryńskiego.
Tatiana: - Mnie się one nie podobają.
Sjejkin: - A Iwan Zachedryński?
Tatiana: - Według mnie są za bardzo... Za bardzo poetyczne.
Sjejkin: - Wiersze?
Tatiana: - Czegoś w nich brakuje. Brakuje w nich... Już wiem, brakuje w nich logiki.
Sjejkin: - W wierszach?
Tatiana: - Mnie się logika podoba.
Sjejkin: - Od kiedyż to?
Tatiana: - Od niedawna. Prawdę powiedziawszy, to dopiero od dzisiaj. To, co usłyszałam od pana o logice, było bardzo przekonywające. Logika mnie pasjonuje.
Sjejkin: - Dlaczego?
Tatiana: - Bo jest taka... logiczna...
Sjejkin: - Proszę, proszę, nie wiedziałem.
Tatiana: - I ma swoją poezję.

S.Mrożek - "Miłość na Krymie"