Nigdy i na zawsze... 

Cześć w kwietniu! Na zdjęciu dziwna, poranna Jola :) Dni lecą, ostatnio pisałam w lutym, troszkę czasu minęło ale ogółem za dużo się nie zmienia :)

Nie dawno minęło 3 miesiące z najlepszym facetem na Ziemi (mogę to tu napisać bo nawet nie wie że mam photobloga, więc tego nie przeczyta i w piórka nie obrośnie :D) Jest różnie, czasem mam wszystkiego dość, a czasami mam wrażenie że unoszę się metr nad ziemią, życie :)

Z rodzicami jest o dziwo ciągle dobrze, dzięki M. nie mam już z nimi spin bo łagodzimy wszystko jak tylko się da. W szkole też się daje rade nawet, co prawda prawie bez nauki ale, nie ważne jak, ważne że się daje radę :) nawet w marcu już zaczęłam kurs na prawko, w maju już pewnie zacznę jazdy i mogę już zdawać państwową teorie, więc mam nadzieje że szybko będę miała prawkoo :)

Po świętach luzik, kwiecień będzie cięzki, bo do maja nauczyciele będą nas katować, na dodatek moje kursy, ehh i gdzie tu jeszcze znaleźć czas na chłopaka :) damy radę :)

To śmieszne, że jesteśmy razem tak krótko, a już robimy plany na przyszłość. Nie mówimy "o ile ze sobą wytrzymamy", tylko po prostu twierdzimy że mimo tego że mamy tak samo trudne charaktery i czasami na prawdę ciężko się dogadać z takimi uparciuchami to nie wyobrażamy sobie, że mielibyśmy być osobno. Aż brak słów na to.

Można kogoś kochać i mu o tym nie powiedzieć ani razu, ale można sprawić tak, że bez słów ta osoba wie, że jest kochana. Czułym słówkiem "kochanie", codziennym smsem na dzień dobry, troską o drugą osobę, robieniem tego czego się nie cierpi - spowiadaniem się, gdzie jest, co robi i jak będzie dalej, żeby druga osoba się nie martwiła. Głupim zapinaniem pasów bo wie, że o tym zawsze mu przypomni. Codzienną rozmową na dobranoc. Małe rzeczy a wyrażają tyle bez słów.