152cm / 62kg [53kg] -> 45kg  

Nienawidze być traktowana jak jedna z wielu.

Nienawidze jak ktoś traktuje mnie jak przedmiot.

Nienawidze gdy ktoś nie liczy się z moim zdaniem.

NIENAWIDZE GDY WAŻNA MI OSOBA MA MNIE SERDECZNIE W DUPIE.

Nienawidze gdy ma się wyjebane na wszystkie ważne dla mnie dni.

No dobra, być może spodziewałam się że ktoś tak mnie kiedyś potraktuje.

Ale Ty? Po tym wszystkim? Ile dla Ciebie poświęciłam, naraziłam siebie i to co kocham.

Uważasz, że jest w porządku? Że nic się nie stało?

Arogancja? Sarkazm? Za to wszystko? Masz klasę.

KURWA.....   

Wybaczcie że mnie nie było,

musiałam ogarnąć swoje życie..

bo prawie wypadłam na zakręcie.

Nie jest dobrze,

życie ciągle kopie mnie po dupie.

Ale przynajmniej wiem,

że nie mogę ufać ludziom.

Nawet tym, za których wczoraj skoczyłabym w ogień.

Nie nadążam za tępem świata,

nie umiem pojąć, do czego zdolni są ludzie.

Jak daleko są w stanie się posunąć,

jakich podłości mogą dokonać.

Na prawdę nawet nie pomyślałabym,

że poświęcając się z całego serca,

narażając siebie i właściwie wszystko co mam,

zostanę potraktowana jak najgorsza szmata.

Tyle że ja biorę to na klatę,

mam swoją godność.

Ale to boli, cholernie boli..

i wiem że nikomu nie będę w stanie już zaufać.

Ostatnie dwa tygodnie były dla mnie ciężkie,

pełne nieoczekiwanych nerwowych sytuacji i ciągłych stresów.

Jedyna pozytywna rzecz, to brak apetytu, ściśnięte gardło i żołądek.

Zeszczuplałam trochę i waga spadła do 53 kg.

Nadal mało jem, bo więcej po prostu nie potrafię,

mój organizm po prostu się broni...

I bardzo dobrze, chyba w końcu chudnę.

Szkołę zawaliłam strasznie,

właściwie w poniedziałek wszystko się okaże.

Czy zdam, czy przystąpię do matury.

Mam też plany, co do końskiej przyszłości,

ale o tym napiszę wam za jakiś czas.

Bardzo bym chciała, żeby wszystko się ułożyło..

Czas pokarze, a ja zrobię wszystko co będę w stanie zrobić,

by było tylko lepiej, choć teraz jest w chuj ciężko.

Zostałam sama, zupełnie sama..