nie wiem czy wiecie czym jest syf w głowie. nie chodzi mi tu o bałgan. to coś gorszego. to poczucie, że czujesz jak wiatr spycha Cię w jakąś stronę i nie chcesz, nie możesz i nie masz ochoty sie temu sprzeciwić. to jak wstajesz pewnego dnia i czujesz smutek i zapomienie. szukasz czegos wokół. i znajdujesz. swojego rodzaju ucieczka - lekarstwo...... to jak ukojenie ran, jak miód, jak miłość i poczucie bezpieczeństwa. marzę żeby wyjechać. żeby zniknąć. tak chociaż na dwa tygodnie. i pozwolić żeby teraźniejszosc zostawiona tu przemijała samoistnie. nie chcę już myśleć o źle podjętych decyzjach. to jak budzić sie przy mężczyźnie prosto ze snów o innym. to jak przegrać życie, pozbawić się szczęścia na własne życzenie. 21:23 nie wiem co z sobą zrobić. czy położyć się na brzegu łóżka, czy zostać dalej i nie przytaczać0 sobie tej perspektywy. i tylko patrzeć jak dni mijają tak bezwiednie jak kartki kalendarza. z dnia na dzień, bo tak jakoś jest. zbyt słabe i proste to życie. trzeba coś z tym zrobić. bo oszaleje.