Czerń cienia i błysk miecza,
Głos kata z podziemnych grot,
Potępionych krzyk jak ból serca
Wyrywa światu język.

A świat krzyczy
Błaga zmiłowania,
Kto go słyszy?
Nikt. Żaden.
Zajęci torturą,
Zapominają o wartościach.

Kto pomoże?

Poeta? Te czasy zanikły,
Nikim jest artysta,
Sztuka dla sztuki i więcej nikogo,
Po co więc tworzysz?
Dla siebie samego?

Ten świat umiera,
Agonia organiczna,
Psychoza i paranoja,
Kolejne imiona życia,
Tylko po co nam one?

Tworzysz i tworzysz,
A nikt cie nie słucha,
Rację masz i nic więcej,
Prawda nie ma posłuchu.

Prawda jest sztuką.
Sztuka jest prawdą.

Lecz sztuki już nie ma
Rozpadła się,zburzona,
Fundament świata.
Teraz już pokutuje
W artystycznym piekle...

Wynik inspiracji twórczością modernistyczną.