niewidzialna.

      taka dla Ciebie jestem, prawda, moje Kochanie?

      już mnie nie zauważasz i nie wiesz co u mnie. Już nie jesteś tą osobą, która wiedziałą o mnie wszystko i była najlepszym lekarstwem na ból psychiczny. Może i wtedy tego nie doceniałam, ale teraz wystarczyłby mi sam Twój widok, lub ten uśmiech pod nosem, żeby było mi lapiej. Nawet jeśli ten uśmiech nie byłby spowodowany przeze mnie. Jesteś wtedy cudowny.
Tęsknie i czekam. Czekam i tęsknie. Gdzieś tam w przerwie coś zjem, porozmawiam z rodzicami, czy kimś innym, pomodlę się za Ciebie i za mnie, ale głównie skupiam się na Tobie, choć wiem, że nie powinnam. Brakuje mi każdej cząstki Ciebie. Nie wiesz nawet ile bym teraz dała, żeby wtulić się w Twoje ramiona, dać buziaka w policzek, złapać za rękę, pogłaskać po brzuchu, włożyć rękę pod koszulkę. Jak bardzo chciałabym z Tobą gdzieś pójść i móc w każdej chwili Cie zatrzymać, żeby rzucić się na szyję. Jak strasznie brakuje mi tych buziaków w przeróżnych momentach. Bliscy mówią mi, że wspominając nie pomogę sobie, że nie pójdę na przód, bo nie zostawiam przeszłości za sobą. Problem w tym, ze nie potrafię zapomnieć o kimś, kto dał mi niesamowicie dużo, kto uszczęśliwiał mnie co dnia, kogo dotyk był mi tak bliski, normalny, kochany, swój, taki znajomy. Pragnę Twojego szczęścia i chcę Ci je dać. Wiem jakie błędy popełniałam, gdzie zawiniłam, co źle zrobiłam, ponoszę teraz wielką nauczkę, jednak Ty nie masz okazji przekonać sie, ze teraz byłabym inna, lepsza.

      Boże, Ty wiesz, ze nie potrzebuję nikogo innego jak Jego. Podobno masz dla każdego plan. Podobno gdy o coś prosimy to to się spełnia, ale niekoniecznie tak jakbyśmy chcieli, lub nie w tym czasie w którym oczekujemy. Ja liczę, że masz jeszcze mnie i Jego gdzieś tam razem w planach, że może teraz musimy być osobno, żeby później po czasie móc zacząć na nowo, z czystą kartką. Wiesz dobrze, że do siebie pasowaliśmy, że on był dla mnie pierwszym tak ważnym chłopakiem, a ja dla niego pierwszą poważną dziewczyną. Wiesz, ze nawet naszych rodziców dziwiło, ale i cieszyło to, ze w takim wieku jesteśmy ze sobą tak długo. Proszę, daj mi znak, że to się nie skończyło i nie skończy. Ja wytrzymam dużo, chcę tylko wiedzieć, mieć pewność, zę warto.

     i w sumie wejdź tu, przeczytaj, zareaguj lub nie. Może wtedy coś Cie ruszy i nie będziesz taki obojętny, bo wiesz, jednym przechodzi szybko, ale są też idiotki, które nie potrafią zapomnieć, które będą mówić, że jest dobrze, choć w środku wali im się cały świat. Jesteś ciągle mniejszy od trzech.