Instrumentalny Program Ludzkości 

Ciężko czeka się aż tak długo. Niecierpliwość zawsze była moją mocną stroną, choć nie ćwiczyłem jej i nie karmiłem od lat. Przypałętała się niczym narkoman na głodzie, pozostając niechcianym, choć na szczęście niemym, towarzyszem. Ten brak możliwości zapewne przyświecał autorowi kamiennych mis, jakie rozmieszczono w niemal każdym z tutejszych miast. Choć tych ostatnich nie zostało zbyt wiele, to jednak ktoś zadał sobie niemały trud, aby to wszystko przygotować. W jakim celu? Najprościej byłoby spytać, nieco trudniej przeczytać, ale najpopularniejszy obecnie sposób to zwykła ignorancja.

Ciężko przejść obok nich obojętnie. Dróg na skróty przestałem szukać po pamiętnym poparzeniu pokrzywą w wieku siedmiu lat. To dramatyczne przeżycie, połączone z bólem, cierpieniem, niedowierzaniem i gotowością przejścia na drugą stronę, pozostawiło mnie zmienionego na resztę tego, co w dużym uproszczeniu można nazwać życiem. Napić się nie sposób z uwagi na zbyt długie nogi oraz pozycję, którą w każdej kulturze można nazwać poddańczą. Dlaczego miałbym okazywać taki szacunek zwykłej misie, w dodatku niemal identycznej z tą, która stoi po drugiej stronie miasta?

Ciężko patrzy się na tego osobnika, w dużym uproszczeniu oznakowanego jako człowiek, który znalazł własne zastosowanie. Zdecydował się na nie w nocy, bez ubrań, choć wątpię, by zasięgał jakiejkolwiek rady. Zastanawiające jest to, jak obszedł problem ze zbyt długimi nogami. Ciężko było się schylić, ale postanowiłem umieścić w środku swój list. Czy ktoś pójdzie za moim przykładem? Co, jeśli przeczyta i domyśli się, że to ja? Czy poddańcza pozycja pozwoli mi zachować najcenniejszą część ciała?

Pan Anezji znalazłby rozwiązanie, ale go nie ma. Czekam i czekam, aż w końcu trzeba podjąć jakąś decyzję. Wśród ścian zauważam piękny uśmiech. Chciałbym o coś spytać, może coś przeczytać, ale decyduję się na najpopularniejsze obecnie rozwiązanie. Zapisuję i wrzucam bez namysłu. Usta znikają, jakbym spełnił ich prośbę. Powrócą tu o tej samej porze i na pewno będą czekać. Do czasu.