You're my better life 

Co prawda, weekend już za nami. Minął mi bardzo przyjemnie, tym bardziej, że zaczęłam go od szalonego czwartku. Fajnie mieć wokół tyle pozytywnych osób! Kocham sposób w jaki urozmaicają mi wolny czas.

Ciągle za czymś podążamy, wszyscy. Czy za czymś znajomym, czy nie - ciężko się określić. Nawet jeśli myślimy, że mamy już wszystko co byśmy chcieli zawsze znajdzie się coś, co stanie na przeszkodzie, co okaże się naszym niedoborem. Czasem zbyt daleko sięgamy myślami, oczekiwaniami. Szukamy rzeczy, stanów, których tak naprawdę możemy nigdy osiągnąć. Po co marnować czas na coś nieosiągalnego? Po co się fatygować, szukać na siłę sposobów różnorakich? Spytam jeszcze raz: po co marnować swój cenny czas? Nigdy nie ma nic pewnego, a więc życie może okazać się zbyt krótkie na epizody, które przynoszą nam tylko szkody. Czas rozejrzeć, a nawet nie rozejrzeć, lecz dokładnie dojrzeć i docenić coś, co jest na wyciągnięcie ręki. Czas otworzyć oczy, nawet te "szeroko zamknięte". Ciągle biegniemy do przodu. Zatrzymajmy się na chwilę. Doceńmy ją i zapamiętajmy, może już nigdy nie wróci. Wszyscy sięgają rękoma po sukcesy, pieniądze, lepszą pracę. A gdzie najważniejsze wartości? Rodzina, miłość, przyjaźń?

Chciałabym w końcu zacząć sobie szykować jakąś ścieżkę na przyszłość. Najprostszą, może być nawet to udeptana trawa, niech tylko ciągnie mnie do przodu. Spalmy mosty łączące nas z przeszłością. Usłyszałam niedawno bardzo mądre słowa: "Zostaw przeszłość, bo utoniesz w morzu łez".

Cieszy mnie to, co obecnie mnie otacza. Mam nadzieję, że będę w tym trwać. Jest naprawdę ciekawie! Niech los ma mnie w swojej opiece!

Tak dla jednej rzeczy, oznacza dla innej nie.