Więc 4h temu wyszłam na zakupy z Siostrą Izą, Jej Koleżanką ( Kaśką) i Kaśki synem Szymonem. Boże w Real'u musiałma  znim posiedzieć chwilę sami. Jakie on teksty walił, że mu się podobam itd, No więc przechodził korytarzem tenn no ochroniarz to pokazałam palcem na tg ochroniarza, on się obrócił i mówi 

- Coś się stało. Ja z takim lekkim uśmieszkiem mówię ze niee skąd tylko kolega strasznie się uczepił. A  tenochroniarz do niego 

-Czy ty wiesz kim ja jestem?

-Nie- Szynon

-No to masz szczęście.-Ja No i tak jakoś ten dzień zleciał, jak byłam gdzie kolwiek z ''Nim'' To ludzie się pytali czy mi w czymś pomuc, ohh takkkkkk...bo to jakiś psychopata.

Często mijamy swoich rówieśników, dorosłych i starszych ludzi, ich częsty uśmiech

na twarzy nie oznacza, że są szczęśliwi, tak w głębi duszy są samotni, a my

przechodzimy obok nich obojętnie, mamy ich gdzieś bo każdy myśli tylko o sobie i

swoich problemach , "nikt" nigdy nie widzi innych, a jak dochodzi co do czego to

każdy widzi każdego tylko nie siebie. Pozory często mylą. Miło jak do nas ktoś

podejdzie i zapyta jak sie czujemy, czy w czymś pomóc, prawda?

 
Może to się wydawać śmieszne ale ja uwielbiam jak obcy pyta mnie o moje zdrowie

czy samopoczucie.

Pomoc, parę miłych słów to krok do przyjaźni, do poznania ludzkiej duszy. Bez niej

nie będziemy potrafili odnaleźć się w tym świecie.

Inaczej trudniej będzie nam się otworzyc do ludzi. Jeden krok a tyle możliwości, no

coś pięknego...

Zapewne każdy komuś pomógł. Nie popadajmy w egoizm. Pomyślmy czasem o

innych.   Totalny dół iz  ten oszukany uśmiech