Rozdział 1

Idę z zapartym tchem zastanawiam się co dalej? Życie coraz bardzie mnie przytłacza. Nie ustający wir rzeczywistości, który kroczy za tobą i nie daję Ci spokoju. Nagle słyszę zza rogu jakieś dziwne szmery, obracam się przestraszona.. Jednak oddycham z ulgą, gdy widzę małego pieska. Jest już ciemno, a ty dopiero wracasz do domu z pracy. Wiedziałaś na co się piszesz, odpychając od siebie rodzinę. Wiedziałaś, że praca połączona z studiami to bardzo ciężki orzech do przegryzienia, po mimo tego starasz się dać z siebie wszystko. Nagle staję przed tobą mężczyzna, nie widzisz jego twarzy, ponieważ ma maskę. Przestraszona zaczynasz uciekać, nigdy więcej nie chodź opustoszałymi uliczkami idiotko! Mówisz do siebie w myślach, niestety po mimo, że masz bardzo dobrą kondycję szybko Cię dogania. Przyciąga Cię do muru ściany i syczę wściekły Dokąd biegniesz maleńka? Przecież chcę tylko się z tobą zabawić.  Próbujesz się wyrywać, lecz to nic nie daję, zaczyna Cię rozbierać, bić. A ty stoisz roztrzęsiona i myślisz już o najgorszym, przymykasz oczy i zdziwieniem nie czujesz już jego dotyków. Otwierasz je i widzisz jak napastnik ucieka, przed twoim bohaterem&

Budzisz się przestraszona w ciągu nocy. Spoglądasz na zegarek 3:43, masz jeszcze chwile czasu. Kładziesz się dalej spać, lecz nie potrafisz zasnąć, w końcu sen sam nastaję. Budzik dzwoni jak zawsze o 6:00 rano, chyba nikt nie lubi wstawać tak wcześnie. Ty jednak jesteś wyjątkiem zawsze lubiłaś wstawać o tej porze. Idziesz jak co dzień do łazienki, myjesz się ubierasz się w twój strój do biegania i wychodzisz. To twoja rutyna, biegniesz po parku. Znów mijając te znane twarze, które idą tak wcześnie do pracy. Po 30 minutach, idziesz do sklepu kupujesz pięknie wyglądające jabłka, sok, bułki. Wracasz dzisiaj do domu okrężną drogą. Jesteś w swoim własnym świecie, do którego nikt nie ma wejścia, w którym nie ma zmartwień, kłopotów. Nie patrzysz przez siebie i po chwili odbierasz tego skutki, zderzasz się z kimś przez co całe twoje zakupy lądują na ziemi włącznie z tobą. - Jak łazisz idioto ?! - krzyczę wściekła, podnosze wzrok i jest mi wstyd...