Samoocena (bez krat)

Groźna jest ta pustka w głowie,

gdy słowa wydają się być nieodpowiednie, za każdym razem gdy chcę coś powiedzieć. 

Narazie korzystam ze starych zdjęć, dziwne że niektórych z nich nie używałem.

Co innego, gdy mowa o starych przekonaniach. One mogłyby już nie wracać.

Mentalnośc wojownika to coś do czego muszę dążyć, żeby osiągnąć cele. 

Niby nie jest jeszcze za późno, ale czuję że przegrywam starcie z czasem.

A czasu na zaliczenia mam do końca lutego. Teoretycznie do końca marca jak będzie trzeba. 

Co prawda robię coś dodatkowego, bardziej hobbistycznie..

ale przegrywanie nie jest fajne. 

Lekcje przeważnie nie są zabawne.

Umiem już dużo. 

Wybaczanie sobie jeszcze mi nie idzie zbyt dobrze. 

Pomijając już studia, najproszych rzeczy sobie nie przepuszczę.

Dlatego jeszcze będzie wiele przede mną- i tych mało zbawnych lekcji, 

i wzlotów..

upadków.

Fizycznie mało się u mnie ostatnio dzieje, dlatego opis jest bardziej grany na emocjach.

tak bardzo stygmatyzowanych będąc facetem. 

Dlatego zostawię je na najbliższy czas tutaj.. 

Zebraną energię poświęce dalszej pracy, żeby przynajmniej powiedzieć sobie że zrobiłem wszystko by się udało.

w końcu za rok to nie będzie miało większego sensu. 

Za rok nie będę pamiętał zmęczenia, tylko sam rezultat. 

Udało się, czy nie. 

Trudno jest traktować się dobrze gdy jest trudno.

Dlatego to próba charakteru. Zeby nie spalić się we własnym ogniu, gasząc gdzie indziej pożary ;)

Z popiołów też trzeba umieć się odradzać. 

Takie życie.