by mieć powód, aby cofnąć czas. 

Czas leci nieubłaganie. Mija dzień za dniem. Nic już nie jest takie samo. Ludzie przychodzą i odchodzą - zostają tylko ci prawdziwi, ci najważniejsi. Skończyły się czasy beztroski, leniuchowania. Jesteśmy dorośli. Musimy podejmować decyzje, walczyć o naszą przyszłość. I choć jeszcze wiele lat życia przed nami, to dzisiejsze decyzje wpłyną na to, jak będą wyglądać kolejne dni, miesiące, lata. Walczymy o to co kochamy, o tych, których kochamy. Nasze starania często są niedoceniane. Często czujemy się samotni, niepotrzebni. Ciągle marzymy, bo tylko marzenia powzwalają utrzymać się przy zdrowych zmysłach i pomagają iść do przodu. Tylko one dodają sił. Tylko one mówią nam, że wato wytrwać wszystko co złe, po to, żeby potem mogło być tylko lepiej. Życie może być usłane różami. Nie można jednak zapomnieć, że każda róża ma kolce. Nigdy nie jest idealnie, ale zawsze może być lepiej. Trzeba tylko walczyć i się nie poddawać :) 

Przede mną jeszcze 1,5 roku studiów. Mój mały braciszek jest już dorosły. Przyjaciele mają swoje życie, swoje plany. Każdy powoli idzie w swoją stronę. Tylko ja czasem mam wrażenie jakbym stała w miejscu, przywiązana do tego końca świata, do studiów, które muszę skończyć. Często z rozsypanymi myślami, często z brakiem sił. Uciekam do mojego azylu, do miejsca, w którym czuję się jak w domu. Tylko tam jest mój dom. Tylko tam czuję się szczęśliwa. Tylko tam znikają problemy. Tylko w Jego ramionach. 

Tylko Ty <3

Każdy dzień spędzony z Nim jest tym najwspanialszym.

Te dni, gdy nie widzimy się wcale, są po prostu żałosną próbą przetrwania.