quod me nutrit, me destruit. 

Stanąć i krzyczeć, a z tym krzykiem wyrzucić cały ból. Wszystko co negatywne, smutek, wątpliwości, nieszczęście, zostawić tylko tę radość, której i tak Prawie nie ma. I pOczuć ulgę, szukać pomocy, ratunku, zrozumienia. Wystarczy tylko zdobyć się na odwagę i dać sobie szanse na lepsze, lepsze wszystko. Nie trzeba nawet krzyczeć, oznajMiać wszystkiego światu, można powiedzieć to tej zaufanej osobie, przyjacielowi, który mógłby przynajmniej wysłuchać, nie koniecznie pomóc. GOrzej jeśli ta zaufana osoba, ten tak zwany przyjaciel wykorzysta wszystko przeciwko Tobie, nie tylko wysłucha, ale podzieli się o tym ze wszystkimi dookoła. I wtedy będzie jeszcze więcej smutku, jeszcze więcej bólu. Dlatego coś w środku siedzi, zabrania mówić. Każe trzymać język za zębami i szukać pomoCy w samym sobie. Nie ważne jak jest źle, musisz radzić sobie sam, nie możesz pokazać, że jesteś słabY. Nie możesz dać ludziom tej satysfakcji. Olej ten ból i smutek, olej wszystko. Dasz sobie radę, bo po co komu wiedzieć co się dzieje, znać prawdę. To jest niepotrzebne, wystarczy się zebrać, po raz kolejny wstać i iść dalej z coraz cięższym bagażem. To jest Twój ból i to właśnie Ty musisz sobie z nim radzić, a jeśli nie potrafisz to masz problem, kolejny do kolekcji.