Wspominki.

podróże i liczne, liczne spotkania nauczyły mnie wielu rzeczy. (już! a to dopiero początek sierpnia.)

jedną z tych, które nie są zbyt intymne i ekshibicjonistyczne podzielę się.

odkryłam, że dlugi czas samotności daje mi dobrą energię, żeby kochać ludzi. żeby podchodzić do najbliższych z ogromną miłością.

nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo mało miłości dawałam osobom mi najbliższym.

to prawda, że to właśnie te najbardziej bliskie relacje charakteryzują się tym, że trwają, obojętnie, czy się starasz, nie starasz, czy marudzisz, dąsasz się, czy jesteś beznadziejny. Jednak ta miłość i dawanie siebie drugiemu człowiekowi sprawia, że chce się być i kochać.

Tyle, zeby to odkrywać na nowo i odczuć, muszę długo, długo być sama dla siebie. nie po to, żeby poczuć się samotnie i w końcu do kogoś usta otworzyć. żeby poznać samą siebie i pogodzić się z samą sobą.

to wspaniały początek.