Boy of my life 28

Wygoniłam go do łazienki z trudem, a ja postanowiłam wejść do pokoju mamy. Cicho pociągnęłam za klamkę od drzwi i spojrzałam na łóżko. Mama nie spałam, patrzyła swymi zielonymi oczyma w sufit. Bez zastanowienia uchyliłam drzwi i weszłam do pokoju.

-Mamo, czemu nie spisz?

-Nie mogę spać, a ty co tak wcześnie dziś?  Już wstaję zrobię śniadanie -mówiła podnosząc się.

-Postanowiłam odciążyć cię choć trochę,  zrobiłam zakupy i śniadanie -powiedziałam z uśmiechem.

-Dobre z ciebie dziecko -powiedziała obejmując mnie. Jesteś tak podobna do taty, ten sam nosek takie same oczka, wykapany tatuś.

W tej chwili ponownie ogarnął mnie smutek i pustka, po odejściu bliskiej mi osoby.

-Heh, tak wiem. Ale wiesz musimy się z tym pogodzić, on jest tu obok nas i zawsze nam pomoże powiedziałam kryjąc smutek.

-Tak, jest i nas pilnuje, czuwa nad nami. No chodźmy na to śniadanie.

Mama założyła na siebie swój błękitny szlafrok i podążyła za mną. Marek już siedział przy stole i witając nas nakładał sobie naszą sałatkę.

-Mmm, jak smakowicie to wszystko wygląda -mówiła mama spoglądając na mnie i na Makra.

-No w końcu to nasza robota -odpowiedział Marek.

Zasiedliśmy do stołu i w ciszy zjedliśmy śniadanie, po czym postanowiliśmy z Markiem wybrać się do galerii.

-A Marek, Ala nas zaprosiła na basen we czwórkę, co ty na to?

-Kusząca propozycja, no czemu nie w sumie rozerwiemy się -powiedział całując mnie w czoło.

Skierowaliśmy się w stronę galerii. Postanowiliśmy pochodzić po sklepach i zjeść już tam obiad.

-Przepraszam?

Usłyszeliśmy głos niebieskookiej dziewczyny z długimi falowanymi włosami.