są rzeczy takie które siedzą, dręczą i męczą sumienie..

krok po kroku siebie szukam..

I tak codziennie sie podnosze i zastanawiam się czy jest jakiś sens..

W mej głowie tyle pozytywnych wspomień

Chodź jak poszukam to odnajduję również i te złe.. 

Pamiętam momenty jak snu chwile..

Jest we mnie tędencja do ucieczki..

Życia na walizkach oraz zmieniania adresu zamieszkania..

Może dlatego, że to co kocham najbardziej mnie rani..

Lecz kocham to tak bardzo, że zostaje ze łzami..

Trudno muszę jakoś przetrwać ten czas..

Odnaleść swoje miejsce i a w tym wszystkim sens..

Choć nie wiem czy jakiś jeszcze jest.. 

Po co mnie ranisz a zarazem chcesz kochać mój śmiech..

Czy Ciebie to bawi czy poprostu nie wiesz jak to jest..

Są takie chwile, że mam ochotę nauczyć się nienawidzić..

Odejść, zostawić, zepsuć to co już jest.. 

Wystarczyłby jeden do tego gest..

Tylko nie potrafie, nie umiem Cię zranić.. 

Nie moja rola uczuciami się bawić.. 

Może powinnam być tą złą i pokazać jak to jest..

Mam jeden pieprzony problem..

Moje serce dla Twojego zbyt dobre jest.!

ciężko.