Podłość ludzi nie zna granic . Nawet w takim momencie muszą szydzić z czyjegoś  nieszczęścia . Mam dość wysłuchiwania "Majka przesadzasz , odcięłaś się od wszystkich". Możliwe iż mają racje lecz w tym momencie nie potrzebuje wysłuchiwania która to ma jakie problemy z facetem czy tez nie wie w co ubrać się na imprezę . Wiem że musze zacząć żyć normalnie lecz to wszystko jest zbyt świeże . Nadal zalewam się łzami patrząc na jego zdjęcia ,słuchając ulubionych piosenek czy też mijając codziennie jego dom . Ktoś kto nie przeżył śmierci ukochanej osoby nie powinien kierować w moja stronę słów
"Wiem jak się czujesz"
Ludzie myślą że znają mnie lepiej niż ktokolwiek oraz wiedzą najlepiej co do niego czułam . Ostatnie dni przytłoczyły mnie jeszcze bardziej . Mama każe chodzić mi do szkoły aby w jakiś sposób odreagować i nie myśleć . Lecz nawet w
"Świątyni wiedzy" moje pseudo koleżanki próbują udowodnić mi że zwariowałam . Zaczęło im nawet przeszkadzać że nie odzywam się do nikogo . Nie rozumiem tego gdyż to moja sprawa czy mam ochotę rozmawiać . Wydawało mi się ze uszanują moją decyzje i odpuszczą na trochę lecz myliłam się . Dzisiejszego dnia siedząc na fizyce słuchałam muzyki . Daria i Beata jak zwykle w świetnych humorach bawiły się w najlepsze . Żartowały sobie , dokuczały słabszym czy tez śpiewały piosenkę którą wymyśliły na poczekaniu oraz której nie zapomnę . Z odwróconą głową w moją stronę wykrzyczały słowa "Kamil bach , Kamil bach teraz wżera pod ziemią piach" Rozpłakałam się i wybiegłam z klasy . Magda koleżanka z ławki odwróciła się z pogardą w oczach mówiąc "- Nawet w takiej chwili nie możecie jej odpuścić ? Udajecie jej przyjaciółki a teraz kiedy ona Was potrzebuje dokładacie jej bardziej . Jestem ciekawa jakbyście się czuły jakby któraś z Was to przeżyła" Dziewczyny zamilkły , zrobiło im się głupio lecz żadnej z nich nie przyszło do głowy aby podejść i mnie przerosić . W sumie to nawet lepiej . Nie chce słyszeć z ich ust tego słowa . Przecierpiałam kolejne godziny wpatrując się w okno . Na ostatniej godzinie koleżanki zrobiły krąg wokół siebie i  zaczęły rozmowę . Temat zszedł na ideał mężczyzny .
Każda wyraziła swoje zdanie , popatrzyły w moją stronę z żartobliwym wyrazem twarzy pytając
"Majka a Twój ideał faceta jaki jest ?" zaczęły się śmiać . Odpowiedziałam cichym
głosem ocierając łzy
"Mój ideał spoczywa na cmentarzu" Wybiegłam ze klasy . Zabrałam swoje rzeczy i udałam się w miejsce gdzie nikt nie dokopywał mi głupimi uwagami . Uklęknęłam przed stertą kwiatów i zniczy ocierając jego zdjęcie z kropli deszczu . "Nie daje rady kochanie . Dlaczego akurat mnie to spotkało ? Musiałeś zostawić mnie teraz ? Dlaczego nie powiedziałeś że życie Ci ciąży ? Przecież wiązaliśmy wspólną przyszłość . Mieliśmy wyjechać gdy tylko ukończę szkołę . Dlaczego ? Proszę odpowiedz !"
Niestety nikt nie odpowiadał na moje pytania . Siedziałam przy nim długi czas . Wpatrywałam się w zdjęcie wspominając . Nagle poczułam czyjąś dłoń na ramieniu
"Majka , chciałyśmy Cię bardzo przeprosić , nie wiedziałyśmy że aż tak zależało Ci na nim , nigdy  nie wspominałaś o Kamilu , myślałyśmy .. Co myślałyście ? że kłamie ? że Kamil nie istnieje ? Wiec teraz widzicie , Kamil był jest i będzie zawsze obecny w moim życiu , chcecie coś jeszcze dodać Bo jakoś nie mam ochoty patrzeć na Was . Udawałyście moje przyjaciółki a w momencie kiedy potrzebowałam pomocy odwróciłyście się ode mnie twierdząc że zwariowałam . Nie chce Was znać , najlepiej będzie jeśli już sobie pójdziecie , chce zostać tutaj sama" . Odeszły . Poczułam ogromne ciepło w sercu oraz jego obecność