toaru kioku

Nie możesz mieć pewności co do wspomnień. Jedne są zaledwie szkicem, westchnieniem, pojawiają się niemal bezgłośnie i giną równie bezszelestnie. Inne okrutnie rozdzierają umysł niczym żywą tkankę, zostawiając blizny, które nigdy nie mogą się zagoić. Część z nich pragniesz na zawsze zachować, innych istnienia nienawidzisz. Ale nie tworzysz ich. Nie masz żadnej kontroli nad procesem ich powstawania. Nie będą nigdy posłuszne twojej woli. Możesz wyłącznie przyglądać się bezradnie, jak scalają się z twoją duszą, nadają jej barwę i kształt. Jak s t a j ą s i ę tobą. 'To absurdalne', stwierdzasz. Całe twoje istnienie sprowadzone do myśli, nad którymi w najmniejszym stopniu nie panujesz, zapisywanych w twoim mózgu zgodnie z jakimś niewyjaśnionym algorytmem. Żadnego wpływu na to, kim jesteś ani czym będziesz za parę sekund, godzin, lat.

Jesteś taki bezbronny. Żałośnie bezwolny.

'95107'. Bezużyteczna informacja, odpad pamięci. Zapomnij.