przepraszam ze nie pisałam, nie byłam w najlepszej kondycji psychicznej.

Wszystko wkurwia, pozornie slina dziewczyna tak łatwo wpadła w sidła młodości, od czego mam kurwa głowa, czy ona wogóle jeszcze pracuje? szczerze się nad tym zastanawiam, chce wkońcu, położyć się do łózka, założyć słuchawki, odpalić muzyke na full i pomyśleć "jest zajebiscie!", a najgorsze w tym wszystkim  jest to, ze ja jestem wszystkiego świadoma, bycie świadomym jest dobijające, toczę nieustającą walkę z moimi myślami, świat jest przytłaczający, rzeczywitość rozrywa moje drobne ciało na cząstki, chcę być w śpiączce, przespać cały ten czas, podobno po każdej burzy wychdozi słońce, szkoda, że ja nie widze nawet najmniejszych promieni, takie radykalne zmiany są nie na moje siły, z kolorowego świata trafiłam do istnego piekła.
Chciałabym namalowac obraz, przedstawiający moj poprzendi i teraźniejszy świat, chce pisac, malowac i jednoczesnie płakać, powiecie, ze  nie ejstem zdrowa? owszem, nie jestem, potrzebuje pomocy, nie chce więcej płakać i żalić się do lustra, szukam wsparcia, pomocy i miłości, czy za wiele wymagam? nie sądze. Chcę osobę, która będzie płakać razem ze mną, pocieszać mnie, przytulać, całować, dotykać, śmiać się razem ze mną, pomagać mi, dodawać wiary i mobilizacji, moze to ze mną coś jest nie tak? co jest we mnie takiego odpychającego? jestem wierna, szczera i potrafię słuchac, umiem pomóc, ale przede wszystkim potrafię słuchać, to jest chyba najwazniejsze, potrzebuje pomocy od zaraz, czy ktoś mnie kiedyś w koncu weźmie na poważnie?...

notka mi się nie podoba, jest beznadziejna, sorry, ale nie mam narazie głowy do pisania.