Life is a bitch. 

Czas na zamuła. 

PUŚĆ TO ------------------> http://www.youtube.com/watch?v=zqKZ_WIK5ms i czytaj, oczywiście jeśli masz ochotę.

 Nie wiem sama od czego zacząć. Za dużo myśli kołota mi się w głowie.

Czasami myślę, że lepiej byłoby gdybym się urodziła, nie ze względu na innych, tylko siebie. Po prostu czasami czuje się samotna, mimo tego, że dookoła siebie mam mnóstwo ludzi.Sądze, że nie tylko ja jestem zapoznana z tą sytuacją. ;). Ludzie coraz żadziej wiedzą co to empatia. I ranią, na okrągło. Nawet my ranimy siebie samych. Nie możemy wyswobodzić się z wspomnień........a czym tak właściwie są wspomnienia?

WSPOMNIENIA. Niby prawdziwe zdarzenia, ale niekoniecznie.

Znacie to uczucie, kiedy tak właściwie kogoś nie znacie, ale w Waszych głowach aż roi się od bolesnych i pięknych przeżyć, rozmów, obrazów?

Sami tworzymy sobie scenariusze w głowach..........scenariusze sytuacji, do których prawdopodobnie i tak nigdy nie dojdzie. Dobrze jest czasami pomarzyć, ale nie można codziennie bujać z głową w chmurach, a dlaczego?

Otóż musimy pamiętać, że nie ma idealnych ludzi, sytuacji. Podśwaidomie nasze skryte marzenia próbują wedrzeć się w rzeczywisty świat. I wtedy jesteśmy bardziej podatni na cierpienia. Możemy ukrywać się za dnia, uśmiechać fałszywie, tylko nieliczni zauważą ból kryjący się pod maską sztuczności. Lecz kiedy wrócimy do domu, zamykamy się w pokoju, zgaszamy światło i słuchamy smutnych piosenek, wtedy dopiero uświadamiamy sobie jak bardzo zależy nam na czymś prawie niemożliwym. Próbujemy tłamsić w sobie łzy, ale udaje się to tylko niektórym, tylko sporadycznie. Nie możemy pogodzić się z tym, że wszystko jest nie po naszej myśli. Ale trzeba żyć dalej. Ganimy samych siebie, karcimy, ale myśli nadal zaprzątają nam głowę. Niby żyjemy, ale wewnątrz mamy pustkę. Nie stwarzajmy sobie na siłę wzorców, nie próbujmy zmieniać swojego wyglądu, otoczenia, życia, bądżmy po prostu SOBĄ. Bo jedno nas łączy, wszyscy mamy tylko jedno życie i jest ono wyjątkowe.

Jeśli chcecie- Tumblr, ASK.