Koniec... Nadszedł ten dzień, a ja wcale się nie cieszę. Ze smutkiem i płaczem odebrałam świadectwo i z tęsknotą spoglądałam na moją ławkę, wychodząc z sali. Ostatni raz tam siedziałam. Te trzy lata, to były najlepsze lata w moim życiu, do tej pory oczywiście. Poznałam wspaniałych ludzi. Niektóre przyjaźnie zawiązałam na zawsze, z niektórymi rozstałam się na zawsze. Mimo złych chwil, miałam najlepszą babską klasę na całym świecie! Elektryk nauczył mnie odpowiedzialności, konsekwencji w podejmowanych czynach, cierpliwośći i zrozumienia dla drugiego człowieka.

      Praca w redakcji była najlepszym, co mi się trafiło. Zdobyłam wiele doświadczenia, które mogłam zdobyć tylko w tej szkole. Najbardziej dziękuję Pani Anecie Jędrzejczyk, Pani Ewelinie Hofman i Pani Agnieszce Bartnik. To dzięki nim zrozumiałam, jak ciężkie jest dziennikarstwo, ile pracy trzeba włożyć w to, aby stworzyć dzieło sztuki, a także to, że nie każda lektura jest taka straszna, a wręcz fascynująca. Dziękuję im z całego serca!

      Mimo tęsknoty i sentymentu do szkoły, zrozumiałam, że jestem najszczęśliwszą osobą na całym świecie. Skończyłam liceum z wyróżnieniem za pracę w redakcji, ze wspaniałym związkem, o którym mogłam marzyć, z najlepszymi i prawdziwymi przyjaciółmi. Teraz walczę o każdy "maturalny" dzień i wiem, że dam radę!

      Dziękuję za wspaniałe trzy lata!