Should I give up? 

Nie bardzo wiem kim w tym momencie jestem. Moje poszukiwania zaczęły się od "nie jesteś wyjątkowa" , mimo że kiedyś określano mnie "Iwona - z nia trzeba uwazac. z zimnej suki zamienia sie w slodka, kochana Iwonkę... strzeżcie się! ale ogolnie to ma piekne oczka i jest milunia" ale nie to mnie skłonilo do szukania, lecz to o mojej wyjątkowości i brnęłam w te słowa zataczając kręgi smutku i złości na ludziach mi bliskich przez długi czas co uniemożliwiało mi otwarcie się na dobro. Potem nastąpiło "-zajdziesz strasznie daleko. -czemu każdy ode mnie tego oczekuje, a jak nie?! -wiesz czemu? bo zawsze stawiasz na swoim" Potem był szpital i "You are so talented, why don't you take care of yourself?" oraz "Jesteś taka dobra i skukowata w tym samym momencie" i wiedziałam, że czas się otworzyć. Wiedziałam kiedy Renia przyniosła mi misia na pocieszenie i kiedy wyciągnęła do mnie rączki z łóżeczka. Ta mała osóbka nauczyła mnie więcej przez 3 dni niż ktokolwiek. Potem Julia określiła mnie jako tą wyrażającą przez czyny a kto inny stwierdził, że jestem stworzona do ludzi. I tak słowa o mnie obijają mi się w glowie, nie jestem jeszcze pewna czy wiem kim jestem, ale po tym wszystkim wiem kim nie jestem.