zakończmy to..

Proszę bardzo. Mamy 30 sierpień - za 3 dni znajdę się w zupełnie innym miejscu, zupełnie innym otoczeniu i zupełnie można powiedzieć innym, podkreślam zupełnie innym świecie. Tak wiele o tym dniu było pisane, że się boję i takie typu brednie. Chyba przestałam się bać i chyba z moim nastawieniem jest o wiele lepiej niż w czerwcu, a czym jest to spowodowane? Nie dokońca wiem. Poznałam ciekawych ludzi, ale tego się nie bałam - liczyłam na to że ich znajdę. Spędziłam wiele czasu na użalaniu się nad niektórymi sprawami - i przyznaję sie bez bicia, chyba potrzebowałam takiego kopa w dupę porządnego, po którym zostanie siniak, ażebym pamiętała. Potrzebowałam i wzięłam się w garść. Rzeczywiście w moim życiu ostatnio zapanował chaos, ale zapomniałam o nim i okazało się, że ten chaos był tylko i wyłącznie z mojej winy. Przez ten powiedzmy miesiąc bardzo dużo uwagi poświeciłam sobie - w takim znaczeniu, że bawiłam się na imprezach na 100%; nie spałam 24 godziny, bo było warto; poznawałam nowych ludzi ze szkoły, spotykałam się z przyjaciółmi i z osobami, o których nie zapomnę będąc nawet w Tucholii. Zdaje sobie sprawę, że początki zawsze są bardzo ciężkie, ale żyjąc z każdym rokiem dłużej uświadamiam sobie, że tak będzie zawsze. Wchodząc w coś nowego, w coś czego troche się boimy, chociaż pewnie ten strach spowodowany jest otoczeniem, czy napewno dam radę? oni mnie zaakceptują? możemy uczyć się jak radzić sobie z przeciwnościami, jak opanować strach i jak pokazywać światu swoją niezależność. Wiele razy spotkałam się z ludźmi (właściwie co chwila spotykam sie z takiego typu sytuacjami), którzy mówią :"mam w dupie to czy ktoś mnie polubi" , "jestem jaka jestem". Owszem jesteśmy tacy jacy jesteśmy i nikt nie powinien zmieniać nas na siłę, ale jednak jesteśmy istotami, które żyją, przepraszam za określenie w stadach. Jesteśmy w wielu sprawach uzależnieni od drugiej osoby, dajmy na to małżeństwo i wcale nie jest tak, że idąc do nowej szkoły nie chcemy być lubiani, nie chcemy się dobrze dogadywać z rówieśnikami. Tak nie jest i choćby ktoś próbował mi wcisnąć, że on tego nie potrzebuje, dobrze każdy wie, że potrzebujemy zainteresowania drugiej osoby w mniejszym lub większym stopniu, ale potrzebujemy! Ja również uważam, że wolę żeby lubiła mnie garstka ludzie za to jaka jestem, niż masa ludzi za to kim nie jestem - źle bym się czuła udając kogoś kim wcale nie jestem.

Życie zmusza nas do różnych wyborów. Do wyborów, których nie do końca rozumiemy. To trudne rzeczy i trudno się o nich mówi. I tak się zastanawiam, że mimo wylanych łez, potu zadany trud przeważnie zawsze się opłaca. Cieszę się z tego jak to się wszystko potoczyło. Naprawdę się cieszę mimo tego, że powinnam powiedzieć, że będę tęsknić. Będę, ale nie żałuje swoich wyborów. Wy też nie żałujcie. Jedna miłość się kończy, aby móc poznać kogoś nowego i przeżyć jeszcze jedną piekną przygodę. A wspomnienia to najpiękniejsza rzecz, jaką Bóg nas obdarzył. Wcale nie potrzebujemy zdjęć, filmów ażeby widzieć twarze ludzi, których z nami nie ma. Ja je widzę. Ciągle te same twarze, o których chce pamiętać. Prawda jest taka, że ludzie nie zapominają, może i wybaczają, ale nie zapominają.. nigdy..

bardzo bardzo wam dziękuję..

ej Kociuba, Pela, Sandi i inni dzięki!