przerażająca konieczność wyboru. 

Posłusznie idę za tm chłopakiem rozględajęc się uważnie na boki . Przchodzimy właśnie przez długi na kilkaset dziesiąt metrów

korytarz . Oświetlany  tysiacem małych lampeczek na każdej ścianie i suficie . Było tak jasno , że po woli

zaczynały boleć mnie oczy .Był to dokładnie taki ból ,

jak wtedy gdy po długim siedzeniu po ciemku ktoś nagle zapili lampę i przystawi

Ci ją do oczu . Tak mnie bolało . Przyłożyłam więc moje drobne dłonie do oczu i przytrzymałam je tam .

- Przyzwyczaisz się . - powiedział o mnie chłopak i musnął swoję dłonią mój policzek a potem szybko zdjał rękę i odchrząknął . - Kiedyś .

To mi pocieszenie , odpowiedziałam mu w myślach  i przyśpieszyłam kroku . Szliśmy tak jeszcze przez  kilka minut gdy zauważyłam zwykłe drewniane, lekko zniszczone  drzwi  . Cedrik otworzył je i pokazał mi , że mam przez nie przejść . Uprzejme .

Ja więc zrobiłam kilka kroków i moim oczom ukazała się wielka sala . Był to właściwie zatłoczony ` korytarz` po , którym tłoczyło się

wiele osób . kobiety były ubrane głównie w zwiewne krótkie sukienki lub koszule i spódniczki . A mężczyżczyźnie w spodnie dźinsowe i koszule . Wszystko to przypominało szkołę dla kujonków . Zupełnie jak w prywatnej szkole . Było przyciemnawo i ciepło . Nagle zauważyłam , że wszyscy wpatróją się w mnie . Na mojej twarzy pojawił się rumieniec . Mój `opiekun ` pociągnął mnie za bluzę i wprowadził na bok .

______________

Podoba się ?