the air is killing you .
Dodano: 1 CZERWCA 2014
783.
783.
Wciąż pamiętam twoje pożegnanie. Wciąż słyszę jak mówiłeś 'Do widzenia', doskonale zdając sobie sprawę z tego, że nie będzie następnego spotkania. Dlaczego? Dlaczego mnie nie posłuchałeś i nie uciekłeś wtedy, kiedy mialeś jeszcze jakąś szansę? Postanowiłeś być bohaterem, choć oboje usiłowaliśmy ich udawać. To właśnie takich ludzi jak ty potrzebowało to miasto. Ja takich potrzebowałam, zarówno teraz jak i w przeszłości. Nie chciałam, żebyś się poświęcał, nie chciałam, żebyś ryzykował. Znałam konsekwencje, jakie niósł ze sobą twój czyn, wszakże kiedyś sama poznałam je na własnej skórze. To nie mogłeś być ty, to nie mogło ci się przydarzyć.
Byłam zrozpaczona, gdy kazałeś mi uciekać. Wydawało mi się, że to istne szaleństwo. Nikt nigdy nie zrobił dla mnie tyle, ile ty zrobiłeś w trakcie jednej nocy. Nie byłoby mnie teraz tutaj gdyby nie ty. Jednakże to nie sprawiedliwe. Dobrze wiesz, że z naszej dwójki wolałabym, abyś to ty pozostał.
Sam stanąłeś przed tym samym wyborem, dając mi wolność i szansę. Skorzystałam z niej. Przeżyłam.
To właśnie dlatego, że nadal tutaj jestem wciąż słyszę twoje 'Do widzenia', kiedy odbierano ci życie.
