Coraz blizej...

...a mnie chce sie tylko wyc. Co za ch*'#_) ironia losu. Dopiero co zalamywalam rece, bo tak duzo dni przede mna, a gdy juz prawie finito lzy same naplywaja do oczu, bo nie wyobrazam sobie stad wyjechac. Zostawic prace do ktorej przywyklam, ludzi, ktorych... polubilam za bardzo. Zdecydowanie ZA bardzo. Szczerze-nie pamietam kiedy TAK kogos polubilam... A najgorsze jest to, ze oni nie maja pojecia o tym, ze za X dni nie zostanie po mnie slad w pieknej Belgii... Dlatego pierwszy raz tak bardzo odczulam, ze powrot tuz-tuz, bo gdyby wiedzieli, gdyby wiedzial... ech. A tak musze milczec i udawac, ze wszystko w jak najlepszym porzadku. Coz. Tak wiec bede robic dalej. Wracam cieszyc sie ostatnimi dniami w De Panne, Veurne i Le Fox... Oszalalam. Dobranoc.