no właśnie przydałoby się

coraz bliżej końca. coraz bliżej początku. słyszę głośnie bicie wskazówek zegara, a może głośne bicie własnego serca? zero gotowości na to, co nadejdzie za dwa tygodnie. wyprowadzka z Rzeszowa, który pokochałam całą sobą przez ostatnie 5 lat. pokazało mi, kim jestem, kim byłam i kim mogę, ale nie musze się stać. pokazało mi, że wiedza, którą posiadałam na temat własnej osoby nie pochodziła ze źródła, tylko z ust innych. to miasto ustanowiło mnie na nowo, jako dorosłą, stabilną (z reguły) kobietę. czas odciąć pępowinę? czas podbić kolejne miejsce nową sobą, nowymi doświadczeniami? czas rozpocząć nowy rozdział, zapisać kolejną stronę? czemu to wszystko napawa mnie jakimś dziwnym przerażeniem? nie lubię zmian, nigdy nie lubiłam. ale życie pokazało, że czasem zmiany są dobre. jak będzie tym razem?