Wracamy...

Tak wracamy. I tu muszę się odwołać do pewnego zabiegu jakim jest skrót myślowy - bo znakomita większość (nie ma w tym nic ujmującego, sam zapewne także doszedłbym do takiego wniosku) uważa, że mam na myśli powrót na Photoblog, poprzez wstawienie nowego zdjęcia, dodanie opisu etc. Jest jednak nieprawidłowość w takowym postrzeganiu tego tytułu. Nieprawidłowość ta jest ściśle powiązana z fotografią, która znajduje się wyżej. Jak nie trudno zauważyć, jest to niemłoda, w pewnym stopniu zniszczona fotografia.

Fotografia swoim wiekiem przewyższająca mnie kilkakrotnie, przewyższająca moich rodziców, a co najważniejsze, posiadająca pewną wymowę symboliczną. Tak tak moi drodzy takie stare fotografię coś symbolizują - wspomnienia. 

Po tym budującym wstępie zwykle następuje moment, w którym wyjawiamy odbiorcy swoją początkową myśl, niech więc i tym razem tak będzie. Wracamy. Wszyscy wracamy do wspomnień, do przeszłości. Nie ważne kiedy, dziś, jutro czy za lat dwadzieścia będziemy wspominać choćby dzień dzisiejszy. I właśnie to miałem na myśli, umieszczając taki tytuł obok tej starej fotografii. Ja też wracam, gdy patrzę na tę młodą parę. Wracam wspomnieniami do moich dziadków, do ich domu, do swojego dzieciństwa. Nie ma to jak stary album ze zdjęciami, a przecież zauważyłem go tak zupełnie przypadkowo, szukając w szafie rzeczy ciekawych. Choć może nie przypadkowo. Być może we wszystkim tym był jakiś zamysł, którego ja nie znałem ale on tam był i pchnął me oczy w stronę szafy i pokusił ręce by do niej zajrzeć. Kolejne dziesiątki minut spędziłem przewracając strony albumu i wracając tam, do starego domu moich dziadków. Nie do tego domu dziadków, w którym właśnie się znajdowałem - pustego, cichego, pełnego pajęczyn ale tego ze wspomnień, tego który nie był czarno - biały.

Nic nie dzieje się przypadkiem.

Ignacy B.