Ideały. Żyją tylko w bajkach?

 cz 1 

Dzień jak co dzień, wstała rano obudzona przez budzik. 

Pierwsza mysl jaka przeleciała jej przez głowę " Boże, znów ten pieprzony PONIEDZIAŁEK" ta szara rzeczywistość wykańczała ją od środka, w szkole była lubiana, miała wielu przyjaciół bynajmniej tak sie jej zdawało. Przyjaciele o niej zapominali, pamiętali o niej tylko wtedy gdy czegoś potrzebowali albo musieli sie wygadać. Miała tego wszystkiego kompletnie dosyć. Był kumpel Michał z który nie znała się długo, ale czuła że może jemu zaufać i kolega Kamil. Oboje cos do siebie czuli, ale nie mogli być ze sobą, Ona tego chciała, ale on niestety nie wiedział czego tak naprawdę chce od życia. Anastazja była zwykłą uczennicą, która w życiu przeszła wiele. 

Przyjechała do szkoły, zobaczyła Kamila, wiedziała  gdy tylko ją przytuli, Ona rozklei się jemu w ramionach, nie chciała tego. Nie chciała, żeby widział jak płacze, jak cierpi przez niego. Spojrzeli tylko na siebie i powiedzieli sobie "cześć".  Po pierwszej lekcji Anastazja dostała od Kamila sms'a, żeby się spotkali po lekcjach. Odpisała, zgodziła się. Poszli na spacer do parku, było tak strasznie zimno. Rozmawiali a na sam koniec Kamil objął ją i tak cholernie mocno przytulił. Anastazja rozpłakała się i powiedziałą, żeby jej nie puszczał. Ona nie potrafiła bez niego żyć, chodź nie byli razem. Niestety, zrobił to, odprowadził ją na przestanek i sam poszedł w kierunku swojego busa. Odjechał pierwszy, Ona nie wsiadła do autobusu który po nią przyjechał, poszła gdzieć nie wiadomo gdzie.  Nie znała dobrze miasta w którym się uczyła, zadzwoniła po Michała, bo wiedziała, że jemu może powiedzieć wszystko... Przyszedł, bez żadnego zastanawiania się. Opowiedziałą jemu co się stało, on ją przytulił a wtedy poczuła to ciepło, którego jej brakowało. Nagle poczuła, że sama nie wie czego chce.  Czy chce być z Kamilem czy Michałem...