Szczęście - cóż to takiego...? : (

[Nie raz próbowałam zrozumieć sens tego słowa... Za każdym razem, kiedy wydawało mi się, że jestem już taka bliska zrozumienia - "szczęście" ulatywało... Czy to z mojego powodu...? Być może. Prawdopodobnie nie jestem warta doświadczenia i poznania sensu "szczęścia", czymkolwiek ono jest...]

 

...a gdybym tak posiadała umiejętność cofania czasu...? Gdybym mogła naprawić wszystkie popełnione przez siebie błędy...? - Nawet te, które już dziś są nieodwracalne i niewybaczalne...? Gdybym tak za pomocą jednego wypowiedzianego przeze mnie słowa, odzyskała to, co niegdyś utraciłam...? I naprawiła to, co kiedyś zepsułam... Gdyby to wszystko było możliwe... Ach, wówczas jakie moje życie byłoby cudowne! Nie bałabym się, co przyniesie kolejny dzień, a w nocy nie użalałabym się nad swoim przeklętym losem! Moje oczy nie uroniłyby ani jednej łzy smutku... Kochałabym moje życie... A rano budziłabym się pełna radości... Jak kiedyś, wyczekiwałabym każdego weekendu, by moje Szczęście stało się namacalne... Sama obecność mi wystarczy!

Nie potrzebuję wielkich rzeczy, by moje życie stało się inne, lepsze... Abym mogła odnaleźć jego sens, wystarczy mi zaufanie... Zaufanie, które niegdyś zostało utracone... Z głupich przekonań? Dumy? Pychy? - Do dzisiaj nie znam odpowiedzi... : (

Niestety taka marna istota, jaką jestem ja, nie cofnie czasu i nie naprawi swoich błędów z przeszłości... Dopóki wspomnienia oraz uczucia, jakie nadal we mnie drzemią, będą we mnie - każdy kolejny dzień będzie dla mnie przekleństwem! Obraz Szczęścia, które mogłabym mieć, będzie pogrążał mnie w bezdennej otchłani mojego smutku... Bezsenne noce będą przepełnione łzami rozpaczy i tęsknoty za tym, co wypadło mi z dłoni... Za Szczęściem, któremu pozwoliłam odejść... : ( Teraz każdy dzień dłuży się tak potwornie! W moim sercu żyje ciągle iskierka nadziei, której nie pozwalam wygasnąć.

Zapomnieć? Cóż to znaczy? Nie można tak po prostu wymazać z pamięci swojej przeszłości... To, co się kiedyś wydarzyło, na zawsze już pozostanie w moim sercu... Prawdopodobnie uda mi się odłożyć to w ciemny zakamarek mojej duszy, ale doskonale zdaję sobie sprawę, że wspomnienia lubią dawać o sobie znać w najmniej oczekiwanych dla nas momentach...

 

 

Hate&Love. </3