Oto zdjęcie do tablo. Jeśli już teraz siebie na nim nie poznaję, to co dopiero za kilkanaście lat. 

Miałam dzisiaj ochotę na spokojną, nastrojową piosenkę.

Nic w tym dziwnego, że trafiłam na Lifehouse i kawałek 

--->You and Me<---

Jaki dziś dzień i jaki miesiąc? Która już godzina? 

Ile juz czasu już minęło? 

Siedzę w bezczynności Zegar wciąż tyka, dwie wskazówki latają bez opamętania, czasami się spotykają, ciesząc się minutą. Patrzę, wpatruję się w niego. To chyba kiepski żart. 

Dlaczego czas tak szybko leci? Chciałabym zatrzymać się tutaj i nic nie zmieniać.

Tylko Ty, ja, i nic więcej. Nic do stracenia. Być razem szczęśliwymi, niczego nie bojącymi się, uśmiechniętymi ludźmi. 

Po prostu być i śmiać się z przemijających chwil, robić głupie rzeczy i żałować tylko tego,

że nie można już niczego powtórzyć. Jak najbardziej korzystać z życia,

ćwiczyć swoją silną wolę, nie przejmować się niczym.

Ale tak się nie da. A przyszłości boimy sie najbardziej.

Ja się boję. A Ty?

Nie lubię patrzeć w przeszłość. Chciałabym tylko to co tu i teraz.

Przeraza mnie ten czas, który tak szybko upływa.

Jestem niedojrzała, bezmyślna, ale dobrze mi z tym.

Sama chcę decydować o sobie i odpowiadac za swoje błędy. 

Rozpoczęty drugi tydzień ferii, a ja ze swoich planów nie zrobiłam praktycznie nic. Już luty.

Zbyt sztbko, zdecydowanie, zbyt szybko.

To tylko ten czas płynie, ja stoję w miejscu. Pora coś z tym zrobić, zdać maturę i znaleźc pracę. 

Nie wiem tylko jak, gdzie, kiedy i po co, skoro teraz jest mi tak dobrze?