Matka.

Witaj.

Witaj Córeczko, Skarbie wyczekany.

Witaj Matko, obolała, choć szczęśliwo-zlękniona.

Witaj Baby Blusie, wcale za Tobą nie tęskniłam.

Pracowałam wręcz, żeby jakoś Cię przechytrzyć.

Chyba nie wyszło.

Jesteś, tylko tym razem zaatakowała w najczulszy punkt.

Nie we mnie bezpośrednio, bo ja sobie Ciebie przepracowałem do głębi, ale w moje dziecko.

Patrzę na nie i drżę o każdą sekundę jej życia.

Nie ruszyło mnie nawet to, jak miałabym zejść im w trakcie zabiegu.

Nawet wtedy miałam Ciebie w głębokim poważaniu.

Ale jak okropnie bezsilna czułam się, gdy lekarz zaczął mówić coś o inkubatorze, tlenie i złych wynikach gazometrii.

W punkt skurwielu! Dotknęło do żywego.

I pozostałeś już ze mną w bolących piersiach, nawale pokarmu, ale przede wszystkim w panicznym strachu o dziecko.

Chcę cieszyć się tym, że mam przy sobie tę Iskierkę - wyczekaną, wyproszoną, wymodloną.

Ale wpieprzasz mi się w życie. Przychodzisz nieproszony, wchodzisz z buciorami w moje życie, choć walczyłam z Tobą już kiedyś.

Jutro prawdopodobnie wracam do domu, Ciebie tam już nie zapraszam. Nie chcę Cię widzieć.

Tyle optymizmu daje mi to zdjęcie, że nie powinnam dać dojść do głosu tym wszystkim porodowym demonom.

Moje dzieci - mam wszystko.

Mam kochającego męża, najwspanialszego syna i cudowną córcię.

JESTEM SZCZĘŚCIARĄ!

Jeszcze tylko przegonię wszystkie złe chmury i poczuję to w całości. d

Każdy z nas ma teraz nową rolę, Tata staje się tatą na pełen etat na cały miesiąc, Mama staje się podzielona na dwa, tak wielką Miłością jaką dają jej dzieci, Antoś zostaje Starszym Bratem, który już teraz spisuje się znakomicie, a Marysia? Dla niej też mamy kilka ról do rozdania, ale to potem a tymczasem - witaj na Świecie nasz mały Cudzied