Znowu oddycham Tobą zamiast spać 

2020 miał być dobrym rokiem. Stał się moim przekleństwem.

Babcia zachorowała. Nie mówi, nie chodzi... i tak już ponad rok. Moja kochana Seniorka, całe życie ciężko zapierdalała, była na najwyższych obrotach, a teraz jakiś czort położył ją do łóżka na zawsze. Tyle cierpienia.

Tyle niewinnych osób umarło przez ten rok, przez ten koniec świata, który nastał. Przez samotność, przez nerwy, przez brak dostępu do specjalistów... Chciała bym tak mocno przytulić tych wszystkich cierpiących ludzi z powodu utraty swoich bliskich. Serce mi pęka gdy o tym myślę.

Czy chodzi tutaj naprawdę tylko o to żeby zaszczepić wszystkich jak leci? żeby grube ryby były jeszcze grubsze?

Jak zaplanować w tych czasach cokolwiek? Sektor usług w tej chwili nie istnieje.. nie ma nic, co mogło by dać człowiekowi chwilę zapomnienia od codziennej rutyny. Nie wolno Ci iść do kina, nie wolno Ci jechać w góry i spędzić weekendu z przyjaciółmi bo zwyczajnie nie masz gdzie (legalnie) przenocować, nie wolno Ci pójść do restauracji zjeść w spokoju ciepłego posiłku. Możesz tylko pracować - o ile nie pracujesz w sektorze usług oczywiście, bo wtedy nie możesz nawet tego, i możesz spać.

No i maseczki na twarzach... coś czego nie zrozumiem nigdy w życiu. Kawał materiału, który uniemożliwia prawidłową wentylacje płuc. Maseczki noszone nawet na świeżym powietrzu. Paranoja.

Okazuje się w tych chorych pandemicznych czasach, że tak naprawdę nawet Konstytucja to nic takiego, jeśli rządzi nami banda idiotów - co przeraża mnie jeszcze bardziej -wybranych w demokratycznych wyborach. Jak długo jeszcze? Jak długo można tak żyć?

Mam nadzieję, że gdy znowu wejdę tu za taki szmat czasu się śmiała do ekranu i wspominała z dreszczami na skórze te okropne czasy.

Dziś nie jestem w stanie napisać nic pozytywnego, od roku mam depresyjne nastroje częściej niż bywały dotychczas. Dobrze, że mam chociaż Jego, jest moim niegasnącym Słońcem.

***** ***