najczęstsze momenty w moim życiu, w których jest mi smutno to te w których opuszczają mnie ważni dla mnie ludzie lub te w których wątpię w siebie. 

pierwiastek smutku, który każdy ma w sobie u mnie nazywa się samotność. tylko ja tę samotność rozumiem. nie próbuję się jej pozbyć, nie dyskutuję z nią. ona jest we mnie i zawsze będzie. myślę, że ona daje mi siłę. 

bo chcę walczyć, bo chcę się doskonalić, bo chcę realizować marzenia. po to żeby ten pierwiastek nie łączył się ze pierwiastkami słabości i nie siał we mnie spustoszenia. 

 ostatnio dużo ze sobą rozmawiam. motywuję się do pracy. doskonalenia. chcę wyjść poza swoje własne ramy. przesuwam tą poprzeczkę. wszystko albo nic. 

jak nie walczę nie czuję życia. ciągle popycham sie na przód. nie chcę się zatrzymać. 

jednak wciąż za mocno się oszczędzam. MOCNIEJ, WIĘCEJ, CAŁA NAPRZÓD. przecież możesz