Grzywka na pól twarzy, wytrzeszcz= zdjęcie jest. Ok.


Wszyscy robią te podsumowania. Co było źle w tym 2012, na co mają nadzieję w 2013 i inne pierdoły. Gdybym ja miała zrobić takie coś, najpierw bym musiała sobie przypomnieć od czego zaczał się tamten rok, co byłoby niezmierne trudne. Nie pamiętam i nie mam fioletowego pojęcia. Mój rok zaczał się sześć miesięcy póżniej, w czerwcu. Gdańsk był na tyle magiczny, że nie pamiętam z tego "erło" niczego, bo film pod wplywem emocji sam mi się zrywał. Dobrze, że mam 325832753y6 zdjęć, które co nieco mi porzadkują :)

Potem lipiec. Najpiękniejszy miesiąc, który wywrócił mnie do góry nogami. Pachnący ruskim proszkiem do prania, mający blond loki i śmigajacy całe życie w lewo- tak, taki był lipiec.

Zaskakujący sierpień, który stał się "zapchajpustką" po lipcu, przed październikiem, a teraz nawet przed kwietniem. W międzyczasie stwierdzenie, że nie wiem co  z tymi dwoma miesiącami zrobiłam, że już mi prawie zleciały.
We wrześniu szkoła, której mimo, ze jest styczeń, nadal nie czuję i nie ogarniam. Liceum odczułam jako jeszcze większy natłok pseudoambicji nauczycieli by dowalać nam jeszcze wiecej roboty, co idzie w parze z moim nic-mi-się-nie-chce, przeplatanym z  mam-wazniejsze-sprawy-niż-sprawdzian-z-matmy. Cóż, wychodzę na tym zupełnie nieźle jak do tej pory :)
Następnie pażdziernik a przed październikiem  nerwówka i kombinowanie na wszelkie możliwe sposoby, żeby "się udało". No i się udało, może nawet jeszcze lepiej się udało niż sobie to w najlepszych scenariuszach tworzyłam. Kolejny raz się przekonałam, że mam więcej szczęścia niż rozumu i czasami mój ośli upór może czynić cuda. Ale tylko czasami :)
Miesiąc potem Coma, Warszawa. Oderwanie sie totalne od wszystkich spraw, problemów i typowych rzeczy, tego mi było trzeba, na chwilę przestałam myśleć o pierdołach.

Grudzień. Święta, Sylwester. Nowy rok, nowe nadzieje, plany. Nowa dawka uporu i myśli, żeby i tym razem się udało, bo jeśli nieoczekiwanie mogłam tak dużo, to teraz mogę jeszcze więcej. Oby :)