Poezja Piekielnego Pesymisty 

Zabrali mi wszystko,

Me ciało i duszę,

Marzenie me prysło ,

Niczym suchy liść je kruszę.

Wyrwali me skrzydła,

Na słowa me pluli,

Ma miłość im zbrzydła,

Więc mą miłość otruli.

Zdeptali me sny,

Spalili nadzieję,

Upili z mej krwi,

Teraz każdy z nich się śmieje.

Gdy próbowałem wybaczyć,

Kopali i bili,

Próbowałem walczyć,

Oni wnet mnie zabili.

I wreszcie uciekłem,

Od słów ich i pięści,

Gdzieś w środku pękłem,

Od jadu ich węży.

I mijają mroczne dni,

Gdy w siłę urosnę,

Na razie każdy z nich śni,

Marzenia ich zetnę jak sosnę.

I będę siał cierpienie,

I krzyk strachu wzbudzę,

Ma zemsta  spełnieniem,

Biada wam o ludzie.

Za świętą krew moją,

Waszej morze przeleję,

Niech wasze serca płoną,

Teraz ja się zaśmieję.

Chciałem dac wam pokój,

Dzisiaj śmierć wam niosę,

Chcieliście dotknąć obłoków,

Dzisiaj me żniwo skoszę.

A bóg zapłacze cicho,

Szatan zaklaszcze w dłonie,

To co dobre zamilkło,

Teraz świat zapłonie.

Każda ma łza bedzie,

Waszych łez milionem,

Jasno widzę wszędzie,

Grzech co zbrukał dłonie.

A na koniec serce ,

Włócznią swą przebiję,

Kiedy was nie będzie,

Wtedy powiem ... ŻYJĘ

                                            DIABLO