Epoka lodowcowa ciąg dalszy. Dzień bardzo udany mimo mrozu, znienawidzonego dźwięku 

      skrzypiącego śniegu, rażącego po oczach śniegu. Różne rodzaje herbat, japońskie słodko ostre zupy

      czasem nawet głód ale dużo szkiców, kiedy nie ma czasu na jedzenie, albo sen. Rzadko się zdarza kiedy

      czuję czegoś brak, dosłownie od niedawna. Tak samo jak od niedawna nie mam w głowie żadnych

      myśli, które mogłyby swoimi długimi czarnymi całkiem kościstymi dłoniami zwabiać mnie ku dnu. 

      Dzięki nim, czasem udawało mi się osiągnąć jakiś rezultat w głębokich myślach udając filozofa.

      Teraz te dłonie chyba umarły, i nie wiem już czy były mi niezbędne w moim tym całym żywocie tutaj.

      Nie wiem też, czy jest sens wylewać tą wodę tutaj i czy nie zmyć się daleko, pozostawiając po sobie   

      niewielką garść tego co dobre i złe. 

                                                                                                                                     Kocham Cię

       TUMBLER