pan biszuś

Ohayo!

No, dzisiaj występ - milutko, ludzie jacyś tacy niezwykle sympatyczni, ale co z tego, wszyscy przecież wiedzieli, że jesteśmy przy nich ciency as fuck. No, ale to przecież nie nasza wina, że nie jesteśmy na scenie tak długo, jak oni... W sumie, jak na naszą krótką historię, to i tak idzie nam nieźle.

Cieszę się, że jestem częścią czegoś tak wspaniałego, jak nasz chórek ^^ I nie, nie obchodzi mnie, że to "żałosne, dla kujonów, blablabla". Skąd właściwie wszystkim się wzięło, że chór to powód do wstydu? Ja tam nigdy nie będę ukrywać, co tak naprwadę lubię. Kiedy coś mi się podoba, to mówię, na cholerę wstydzić się swoich odczuć? Przecież to buduje w nas poczucie właśnej wartości, a w innych przekonanie, że jesteśmy wyraziści, mamy otwarty umysł, jesteśmy osobami z silnym charakterem, bo nie boimi się tego, jak inni odbiorą nasze przekonania.

Przecież na siłę nie będę udawać, że jestem jakimś tró czymśtam, że słucham tylko tró metalu, że jarają mnie tylko poważne, mroczne rzeczy. Nie - to nie tak. Lubię Metallikę, co nie dyskwalifikuje mnie z listy osób, lubiących także Muse, czy nawet SHM. >.< Człowiek nie powinien zamykać się tylko w pewnych kręgach. A jeśli już, to powinien też zaakceptować, że istnieją też tacy, którzy tego nie chcą i umieją rozmawiać zarówno na temat Iron Maiden, jak i Lucky Star.

Hm, czasami rzeczywiście powinnam mniej obiecywać. Ale co zrobić, kiedy inni robią za karę coś, co ty zrobiłabyś z przyjemnością? Obiecałam to dla nich zrobić, ale w ogóle nie mam czasu. O co chodzi? O karne zadanie z chemii - przerysowanie na A3 całego układu okresowego. No, w sumie to sobie na to zasłużyli, skoro nie wiedzieli nawet, ile atom może mieć maksymalnie powłok elektronowych... A przecież jest jak byk napisane >.< Echh, no, nieważne, sama chyba nie byłabym w stanie odpowiedzieć - jak to ja, na lekcji znam odpowiedzi na wszystko, ale kiedy się spyta, walę jakąś głupotę i jest, cóż, z lekka nieprzyjemnie. ^^''

W każdym razie narysowałam już jeden układ, ale wyszedł tak ładnie, że nie wiem, czy powinnam oddać go za frajer. A co, przecież za trzy godzinki roboty to chociaż piątka na żarcie by się przydała... Pomyślę nad tym ^^ Zresztą, zawsze jest strach, że nie uzna, bo się zorientuje, że praca jest moja... Na plastyce i zajęciach artystycznych zawsze dostawałam pełno ofert, a co za tym idzie, miałam sporo kasy na mangę. Teraz, kiedy gościówka się zorientowała, zaostrzyłą trochę zasady i dupa, cały mój misterny plan biznesowy poszedł w pizdu. Boję się, że na chemii będzie jeszcze gorzej, no wiadomo, stracę zaufanie nauczyciela itd... A chcę mieć piątkę na koniec >.< Nie wiem, jak to będzie, ale wiem jedno - będzie zabawnie. W końcu ryzyko, nie?

W ogóle, dziękuję ci Gibek za plakat. ^^ Tak, kocham Tima Burtona. I animację, i remake'i, i kinematografię, i edukację filmową. A właśnie, jeśli o nią chodzi, to chyba już niedługo - do kina, jakieś dyskusje; wiadomo, o narkomanii, prostytucji nastolatków, używkach i wszelkiego rodzaju zakazach, mających nas "uchronić" przed brutalną rzczywistością i trafieniem do niej. No, ale wiadomo - shits just happen. 

A ja w końcu zainwestowałam w książeczkę do angielskiego. W sumie to tylko dlatego, że grożono mi dyrektorem, bo niby się nie uczę, nie odrabiam zadań. Ale czego ona oczekuje - że będę marnować czas na odrabianie zadań z czasu Present Simple?! Nie będę, skoro potem na sprawdzianach i tak dostaję same szóstki.... Bez sensu. Jeżeli już się coś umie, to na chuj drążyć te tematy w kółko i w kółko.... Żałuję, że nie poszłam do zaawansowanej grupy, bo nie wierzyłam do końca, że sobie tam poradzę, ale skąd miałam wiedzieć, że średnio-zaawansowana będzie aż tak daleko w tyle?! >.< Beznadzieja. Czuję się na tym pieprzonym angielskim, jakby się cofała w tył, zamiast iść naprzód. No, ale tak to bywa, kiedy się w siebie nie wierzy, a potem uświadamia sobie, że jest za późno, by dogonić tych, z którymi się powinno zaczynać.

Hmm.... Ja te morały to sobie chyba zacznę zapisywać. xd

No, na razie to tyle, jutro sprawdzian z Kło Wadis, także zgon, ale trzymajcie kciuki. Może i nie przeczytałam całości, ale chociaż jako tako do książki zaglądnęłam. Oby coś z tej mojej fatygi wyszło... Rzadko w terminie kończę czytanie lektury. Zawsze chodzę na poprawy, ale te moje noworoczne ambicje chyba w końcu zaczęły się urzeczywistniać. Nawet matematykę spróbowałam dokończyć sama. A to rzadkość, zwłaszcza, że mimo moich szczerych chęci, nic nie potrafię zrozumieć na tejże wspaniałej lekcji.

Szkoda, że nie urodziłam się ścisłowcem. Byłoby mi łatwiej w życiu. W końcu to humaniści pracują na zmywaku, a nie wielcy uczeni. Coś w tym jest, że są lepsi... Zawsze, kiedy tak o tym myślę, na przykałd oglądając takie TBBT, fakt, że nie jestem ani wybitna z matmy, ani żadna ze mnie humanistka, dobija mnie. Jeśli jest się szarym od samego początku, to koniec też wydaje się wyglądać szaro, prawda? Właśnie tego się boję. Być do końca życia kimś szarym, zwyczajnym. Bo to okropne, nie być w choć jednej rzeczy najlepszym. Okropne.

No, lecę. Biorę się za pisanie opowiadania. Mam ostatnio coraz więcej weny, zwłaszcza na pisanie takich light novel. Lubię to, a najbardziej to mi się chyba ilustrowanie podoba. <3 Takie lekkie, shounen-aiowe, mające raczej charakter refleksyjny łopowiadanko o chłopczyku, któremu nic się nie chce i cały czas by tylko marzył (o, paczcie, ja-facet!) i o drugim panu, takim tam przeciwieństwu. No, wiadomo, co dalej. Chociaż własciwie ten happyend nie będzie takim zwyczajnym happyendem, zapewniam. Ale przekonacie się o tym wszyscy sami, jak tylko to skończę i przełamię się, idąc do wydawnictwa w wiadomym celu. ;)

Czymajcie kciuki.

Ja ne. ;*