#8

Tak dawno nic nie pisałam, tak dawno nie myślałam nawet o tym że tu wróce

a jednak

ostatni tydzień strasznie odbił sie na mojej psychice, wydawałoby sie ze nic się nie stało, bo rzeczywiście żadne gorsze zdarzenie nie miało miejsca, jednak coś było w tym tygodniu na tyle niezwykłego że nie miałam ochoty na nic, nawet na to zeby odezwać się na zajęciach, żeby wstać, żeby zjeść, żeby coś powiedzieć, żeby zrobić zdjęcie, żeby zerknąć do zeszytu, żeby wyjść, żeby sie ubrać, żeby uczesać włosy, żeby pościelić łóżko. takie proste rzeczy a czasem po prostu lepiej o nich nie myśleć. 

A więc skoro po każdej burzy wstaje słońce to w tym miejsciu choroba była najlepszym wyjściem, rozchorować sie i poleżeć troche w łóżku, przemyśleć swoje życie od podstaw, zaplanować, odpocząć, wrócić do życia, zrechabilotować się.

Chyba każdy tak czasem ma, każde baterie w końcu się rozładują i rozpadną, trzeba kupić nowe, albo podładować stare, ale ile można ciągnąć na tych samych bateriach? Za każdym razem przecież obiecujemy że kupimy sobie nowe :)

Jestem zmęczona tym ciągłym lękiem bez wyraźnego powodu, bo nie ważne jak się zmienię i tak zostanę z samą sobą.

gdzie spotkać mnie częściej:

instagram- ridensmoriar_

tumblr KLIK