ODRODZENIE Prolog, cz. I

Macie coś co napisałam dzisiaj, właściwie pod wpływem chwili.

Kolejna część jutro prawdopodobnie  rano.

Pokażcie czy ktoś tu jeszcze został ;)

Odrodzenie

Prolog

- Nie ! - krzyczę. Myślę, że nie słyszy, bo przecież z moich ust wydziera się tylko cichy szept. Ja to zrobię -  ­ mówię zabierając mu broń drżącymi dłońmi. Patrzy na mnie z przerażeniem. Wiem że nie mam innego wyjścia. Wiem, że jeśli tego nie zrobię zginiemy obydwoje.

Przystawiam lufę do mojej skroni.

Biorę głęboki oddech i zamykam oczy.

Nie mam pewności.

Słyszę jego ciche łkanie.

Co doprowadziło do tego że w jednej małej, kruchej dłoni trzymam moje całe życie ?

Naciskam spust.

Wystrzał.

Rozdział I

Budzę się czując otulający mnie chłód i straszny zapach. Wyję z bólu. Zimna posadzka. Odłamki szkła.

Co jest do cholery myślę -  Gdzie ja jestem ?  Całkowity reset. Nic nie pamiętam. Nie wiem gdzie jestem. Nie wiem kim jestem. Próbuję wstać. Ogromny błąd. Ogromny. Upadam z hukiem a odłamki szkła wbijają się w moją skórę. Słyszę głośne i szybkie kroki. Do pomieszczenia wchodzi mężczyzna. Klnie.   Obudziła się ! krzyczy   ona jeszcze żyje !  Podnosi mnie. Patrzę na niego, a on uderza mną o ziemię. Do środka wpada następny cały zziajany. -  Miała nie żyć ! krzyczy. Woła kogoś. Nie wiem kim oni są. Patrzę na nich na wpół przytomna. Czuję że krwawię ale co mogę zrobić? Nic. Jestem bezbronna. Nawet odłamek szkła jest silniejszy ode mnie. Choć tak mały, ma ostre końce, może się bronić. A ja ? Nie mam nic. Jestem nikim ?

Krzyczą coś ale nic nie rozumiem. Słyszę tylko urywki zdań.   Będziemy musieli ją albo zabić albo przetrzymać mówi jeden. Jestem zakładnikiem ? Wychodzą, zostaje jeden z nich. Resztkami sił odgarniam zakrwawione włosy aby mu się przyjrzeć. Młoda, niewinna twarz, wysportowane ciało.  Nie wygląda na kogoś kto mógłby mi zrobić krzywdę.

Zamykam oczy. Nie mam siły.

Czuję że zasypiam, a może po prostu znowu tracę przytomność.

Jakiś szmer, kilka kroków. Ktoś łapie mi za rękę. Sprawdza puls.

Muszę otworzyć oczy. Ale nie mogę. Nie daję rady.

Ciemność.

cdn