Bez dna. Część 19.

Ciężko ciężko pisać. Ciężko było wrócić. Ale damy radę ;)

Zaglądnijcie też do poprzedniej części :)

"Bez dna"

Część 19

Dookoła było ciemno, więc z wyprostowanymi naprzeciw siebie rękami zaczęłam szukać schodów. Wpadłam na coś dużego i ciepłego, więc przerażona krzyknęłam.
- Dlaczego nie śpisz ? - zapytał łapiąc mnie najpierw za biodro później w pasie aż w końcu przyciągając do siebie. Przejechałam palcem po jego twarzy szukając ust. Gdy już wiedziałam gdzie są pocałowałam go. Wziął głęboki oddech.
- Chciało mi się pić - skłamałam. Nie chciałam żeby wiedział o tym, że Adam płacze jak małe dziecko za straconą zabawką.
- I przy okazji rozmawiałaś przez telefon tak ? - no i wpadłam - kto dzwonił ? - pytał podejrzliwie.
- Adam - odpowiedziałam niechętnie. Przybliżył swoją twarz do mojej.
- Po co ? - zapytał cicho. Zamiast odpowiedzi otrzymał całusa, jednak po chwili odepchnął mnie - zapytałem po co - nie dawał za wygraną.
- Jak zawsze abym mogła wysłuchać jego głupich pretensji - ziewnęłam -chodźmy spać.
- Nie -  zatrzymał mnie i zapalił światło. - Muszę cię o coś zapytać - złapał mnie za rękę i pociągnął w stronę salonu. Usiadłam mu na kolanach. - Kochasz go ? - zapytał, a ja oniemiałam. Nie byłam przygotowana na takie pytanie. Patrzył na mnie przenikliwie. Wiedziałam, że mi nie odpuści. Oczy zaszkliły mi się momentalnie.
- Nie chcę do tego wracać, zamknęłam ten rozdział - powiedziałam spokojnie. To nie była satysfakcjonująca odpowiedź. Czekał aż odpowiem. - dla mnie to co czuję do niego nie mam znaczenia. Ten związek był toksyczny. W dodatku Adam jest jaki jest. Teraz jesteś ty i tylko ty się liczysz. Dlatego nie wracajmy do tego co było kiedyś, bo to nie ważne.
- Ale jednak - posmutniał.
- Nie ma ale - powiedziałam. Gdybyś tylko wiedział o tym co dziś myślałam co mu powiedziałam, gdybyś wiedział, że cię kocham... - pomyślałam. Przytuliłam się. Chciałam mu powiedzieć, ale coś mnie powstrzymywało.
- Mamy jeszcze czas - powiedział nie wyraźnie. Widziałam kątem oka że jego zielone tęczówki zaszkliły się ale zaraz złapał mnie i nie słuchając mojego sprzeciwu zaniósł na górę. Położył mnie delikatnie, przykrył nas, pocałował mnie w czoło i tak po chwili zaraz zasnął. Mi nie poszło tak łatwo. Myślałam nad tym wszystkim chwilę, zanim zasnęłam. Kilka razy wyszeptałam, że go kocham sama nie wierząc w to co mówię. Pojawił się tak nagle i teraz wyciąga mnie z najgorszego bagna w jakie się wpakowałam. Jest pomimo tego wszystkiego. Nie poddaje się, walczy. Tak bardzo cię kocham głupku - wyszeptałam przysypiając. Usłyszałam "Ja ciebie też" i zasnęłam.

cdn.

Przeczytane - skomentuj albo kliknij fajne ;)

Widzimy się jutro. Kolejną część napiszę jak wrócę ze szkoły, buźka ;>