Czasem kończy się liną. 

Odkąd skończyłam dziesięć lat, zabija mnie ten świat

i kumuluje strach, a ja chcę być ponad.

Nadal mam tak, że podnoszę się po klęskach

i dlatego wciąż nawijam na pętlach.

Ja wiem, jak nisko można się stoczyć

i przeklinać to, że krew w żyłach krąży,

a lęków dotyk wysysa z ciała wszystko,

kiedy uszy słyszą, że koniec jest już blisko.

Jego nerwowe kroki są coraz głośniejsze

i teraz już nie chodzi o muzyczne pętle.

Zziębnięte serce się topi od gorącej krwi,

wykrusza się, a ja cierpię razem z nim.

Pomyślisz, że to film, książka, opowiastka?

Nie, to moje życie, szczęścia kastracja,

seksualna relacja dobra ze złem ostatecznym,

bo kiedy pieprzą się, piszę najlepsze teksty.