Somebody. 

Te chujowe uczucie.

Pewnie nie znacie tego uczucia. Tego, gdy nie macie już nic do stracenia, gdy brak przyjaciół już Was wykańcza. Zazdroszczę Wam tego i życzę, abyście nigdy tego nie doznali. Owszem. Mam rodzinę, chłopaka i koleżanki, ale brak mi prawdziwych przyjaciół, którym mogę powiedzieć wszystko. Wyżalić się, poskarżyć na rodziców, opowiedzieć o problemach ze szkołą, chłopakiem i życiem. Wiem, że niektórzy czytając to pomyślą, że chłopakowi też mogę wszystko powiedzieć. Ale jeżeli się z nim pokłóciłąm, to co? Komu się wyżalę? Komu będę mogła wypłakać się ramię? No komu? Właśnie. Nie ma takiej osoby.. To jest straszne.. Kiedyś miałąm mnóstwo przyjaciół i przyjaciółek. Nie wiem, co się ze mną stało. Wszyscy mnie odtrącają. Gdyby opuściłby mnie mój chłopak nie wiem, co bym zrobiła. Nie potrafiłabym żyć. Jednosześnie nie potrafiłabym sobie ulżyć. Nie mogłabym tak bardzo skrzywdzić rodziny. Dlaczego życie nie może być łatwiejsze??